The Last Quarantine

Season 3: Episode 1

"Oh, good Lord!" I heard Briela yelled as soon as we all let out a long breathe. The one that we never knew, we've been holding for a few but seems long seconds.

Totoo ba 'to?

Tapos na ba talaga ang krisis na pumatay ng maraming buhay?

Ito na nga ba ang katapusan ng paghihirap namin?

"All of you! Continue checking the dead bodies! Make sure that we are really safe! That this damn pandemic is really over!"

Sa pamumuno ni Manuel, ang lahat ng Kapulisan ay nagsi-alagwahan. Mga ingat na ingat kumilos, ang pag-galaw nila ay halatang slowly but surely. Bagay na lagi kong pinupunto sa kanila. Iyong 'wag na 'wag silang magmamadaling gumalaw kung sa huli naman ay magpapadalos-dalos lang sila.

Mind over actions.

Kami nina Manuel at Briela ay nanatili hindi kalayuan sa mga bangkay. Pinanood namin ang mga baguhang Kapulisan na gawin ang inutos sa kanila.

Ang isa ay halatang nadidiri sa amoy ng mga bangkay. Sa laki ng kanyang katawan ay hindi mo aakalaing ganito siya sa kaselan lalo na at Pulis pa siya. Sa huli ay naisip niyang pagtuunan ng pansin iyong payat na zombie sa kanyang harapan. Pinagsisipa-sipa niya ito. Ngunit kagaya ng nangyari sa iba, walang galaw ang nakuha niya mula dito.

"This is really over, Sir." Manuel told me. Still not throwing his gaze away from his men.

"Oo, hindi ko ito inaasahan." I answered. Nagbaling ako ng tingin sa mga tao nang may ngiti sa mukha. Hindi na mapawi pa ang ngiti ko sa unang pumasok sa isipan-- kaligtasan ni Santhy.

Nag-focus ang mga mata ko doon sa may kalusugang pulis. Siya ngayon ay tumatawa na animo naglalaro. Pinipindot-pindot niya ang butas na tiyan ng isang babaeng zombie. Tila ba siyang batang tuwang-tuwa dahil sa bumubulwak na dugo mula doon.

"But it's weird . . ." I heard Briela. Hindi ko na kailangan pang tumingin sa kanya para hindi malamang naka-krus na naman ang mga braso niya.

"Why?" I answered. Still not tearing my gaze away from the Policemen who seems enjoying the corpse of that poor lady.

"If we are going to base this with a natural phenomenon, hindi ba't dapat tayong mag-expect sa aftermath?"

She caught my attention. I eye her with an iota of thoughts from her words. "What do you mean?"

"Katulad sa Earthquake. Hindi ba't may aftershock 'yon?" She pursed her lips. She is looking so childish. "Paano kung ganoon rin ang mga zombie na 'yan? Papaano kung may mas ila-lala pa sila after god knows time?"

"You are just overthinking, Briela." Manuel fired. That earned him a roll eyes from her.

"Whatever," she is about to banter more when I butt in.

"But, Briela has a point." I am blinking as I continue to watch our men to do their job. "Every phenomenon has its aftermath. Lahat ng nangyayari, may kasunod."

I travel my gaze in between Manuel and Briela. "Hindi tayo dapat magpakasigurado. Bago lang sa ating ang phenomenon na ito. Wala ni isa sa atin ang nakakasigurado na tapos na nga ito."

"That's exactly my point!" Briela seems to gain her confidence due to my prior approval of her opinion. Take note, for the freaking first time.

"Pero, Sir--"

Lahat kami ay nahinto nang makarinig kami ng hiyaw mula sa mga tauhan namin. Kusang naglakbay ang mga mata ko papunta sa kinaroroonan nila. At halos mawalan ako ng hangin sa aking sistema nang makita kung ano ang nangyayari.

Ngayon, ang mga bangkay ay nagsisitayuan. Ngunit hindi iyon ang mas nakakapagtaka. Tuwid ang kanilang mga katawan habang nakahiga ngunit tumatayo sila nang hindi man lang gumagalaw. Para bang may kakaiba silang lakas. The one that will defy the law of gravitation. 

"What the hell . . ." Manuel gasped.

Ngayon, nakatayo lang ang lahat ng mga zombies. Ang mga tauhan naman namin ay halos mamuti ang mga paa sa pagtakbo papunta sa direksyon namin.

Hanggang sa . . .

Hanggang sa unti-unti, lahat ng mga bangkay ay magbaling ng tingin sa amin. Hindi katulad ng nakita namin mula sa kanila nitong nakaraang dalawang araw, nakatingin lang sila sa amin nang walang emosyon. Taliwas sa lagi nilang ginagawa-- ang humiyaw at mag-astang hayop na hayok na hayok sa laman ng tao.

"We should leave, Sir. We should--" natigilan si Briela mula sa sunod naming narinig.

"Saludar al rey del infierno."

"Saludar al rey del infierno."

"Saludar al rey del infierno."

Pabulong at paulit-ulit na sambit ng mga bangkay. Sa ginagawa nila ay nahintakutan ako. Hanggang sa maramdaman ko na lang na kanina ko pa pala pinipigilan ang paghinga ko.

"Saludar al rey del infierno."

One thing is for sure, this is something that science can never explain. This situation will defy all of the scientifical modules of mankind. This is demonic-- one that only the devils could do.

"Saludar al rey del infierno."

"Sir, we should just close the gate!" Briela continued to freak out.

"Saludar al rey del infierno."

I let out a deep breath. And then I was the quickest to nod. Nagmamadali akong humiyaw. "All of you! Prepare to close the gate! We have to protect the last quarantine!"

"Saludar al rey del infierno."