𝐇𝐢𝐝𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐒𝐞𝐞𝐤 [𝐍𝐋]

Hoofdstuk 7

'Dus je elfen naam is eigenlijk Tawariell?' vroeg Strider mij na een lange tijd na Glorfindel en Frodo hun vertrek. We waren samen met de andere hobbits te voet verder gegaan en hadden de lunch van die dag overgeslagen, aangezien niemand trek leek te hebben.

'Ja, dat is het inderdaad.' mompelde ik waarnaar ik de man zijn blik ontweek.

'Ik dacht al dat jij iets voor ons achter hield. Grace is namelijk geen gebruikelijke naam voor een elf.' zei hij en ik keek weer naar hem om. Hij glimlachte warm naar mij, als teken dat het goed was. 'Maar waarom heb jij jezelf met een andere naam voorgesteld? Als ik vragen mag.'

Ook als bij alle andere vragen die hij tijdens onze eerste ontmoeting had gesteld, wilde ik zeggen dat het er nu niet toe deed, maar moest weer aan de laatste woorden van Glorfindel denken en bedacht mij.

'Grace is eigenlijk ook mijn naam.' begon ik met mijn uitleg. Ik merkte hoe de kleine hobbits dichter om ons heen kwamen lopen om het verhaal goed te kunnen horen. 'Mijn beide ouders hadden ieder een naam voor mij bedacht. Mijn moeder bedacht Grace en mijn vader Tawariell. Tijdens mijn geboorte zouden zij bepalen welke het beste bij mij zou passen, en zo kwamen zij tot de conclusie dat Tawariell mij het beste lag.'

'Waarom bedacht jouw moeder de naam Grace?' Strider klonk duidelijk nieuwsgierig, en ik kon het hem niet verwijten. Grace was inderdaad geen naam voor een elf.

'Mijn moeder is een mens.' legde ik uit. 'Mijn vader is een elf. Daarom ben ik zelf ook een halfelf.'

Strider fronste zijn voorhoofd. 'Je bent geboren uit een volbloed mens en een volbloed elf?' De toon in Strider zijn stem klonk duidelijk verbaasd.

'Ja, is daar iets mis mee? Ik ben toch zeker niet de enige halfelf?' vroeg ik hem onzeker.

Hij schudde zijn hoofd. 'Nee, natuurlijk ben jij niet de enige halfelf. Maar het is uiterst zeldzaam dat een volbloed mens en elf levenspartners worden en vervolgens een kind krijgen. Er zijn slecht enkele halfelfen die voortkomen uit een mens en een elf. De meeste komen voort uit een halfelf en een elf, of een mens en een halfelf.'

Ik had direct spijt dat ik Strider dit had verteld en ontweek zijn blik zoals ik dat de laatste paar dagen vaker deed. 'Misschien verklaart dat waarom ik niet zoveel op een elf lijk.' zei ik, meer tegen mijzelf dan tegen hem. De hobbits hadden alle drie nog geen woord gezegd en liepen in stilte achter ons aan.

'Misschien.' zei Strider bedenkelijk. 'Maar hoe zit het met de rest van jouw levensverhaal?'

Ik keek hem niet begrijpend aan. 'Welk levensverhaal?'

'Het verhaal dat verteld waarom jij alleen rondzwierf in de Gouw, bewapend en al, ver weg van Rivendell.'

Ik zuchtte diep. 'Ik denk dat ik dat verhaal beter een andere keer kan vertellen, wanneer ik wat antwoorden heb gekregen op dringende en nog onbeantwoorde vragen.'

Strider keek mij voor een lange tijd onderzoekend aan en knikte toen. 'Zoals je wenst, milady.' En voor een lange tijd was het stil. Het enige geluid kwam van de wind die langs de bladeren van de bomen streek en de knerpende takken onder onze schoenenzolen. De ademhalingen van de hobbits waren regelmatig, net als die van Strider en de pony.

'Wat is jouw levensverhaal?' vroeg ik Strider uiteindelijk toen de stilte niet meer te harden was.

Hij keek mij met zijn grijze ogen geamuseerd aan en grijnsde. 'Ik denk dat ik dat verhaal beter een andere keer kan vertellen, wanneer ik wat antwoorden heb gekregen op dringende en nog onbeantwoorde vragen.' plaagde hij mij.

Ik rolde overdreven met mijn ogen en duwde hem tegen zijn schouder. 'Heel grappig.'

'Ach, ik plaag je maar wat.' lachte hij. 'Maar mijn verhaal is waarschijnlijk niet zo boeiend als die van jou.'