𝐇𝐢𝐝𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐒𝐞𝐞𝐤 [𝐍𝐋]

Hoofdstuk 8

Na de korte confrontatie met Elrond en zijn dochter Arwen, werd ik direct naar een gastenkamer begeleid door Glorfindel, zodat ik kon uitrusten. Ik had aan Strider zijn gezicht kunnen zien dat hij nog vele vragen voor mij had, maar hij kreeg geen kans ze mij te stellen aangezien Elrond ook hem beval naar zijn oude kamer te vertrekken. De hobbits waren echter niet zo uitgeput als ons geweest, aangezien zij tijdens de reis wel hadden kunnen slapen en geen wacht hadden hoeven houden. Zij werden dan ook direct naar Frodo gebracht zoals zij hadden gewenst.

'Wil je dat ik je wakker maak voor het avondmaal, of is dat niet nodig?' vroeg Glorfindel mij toen wij waren aangekomen bij mijn aangewezen kamer.

Door het verontrustende nieuws van Elrond was ik spontaan al mijn eetlust verloren en wilde ik nu alleen nog maar mijn ogen sluiten en voor een lange tijd slapen. 'Bedankt, maar ik denk dat ik vanavond niks door mijn keel zal krijgen.'

'Het spijt mij van jouw vader, en van jouw moeder. Niemand wist waar jullie twee heen waren gegaan, op Elrond na. Ik wist dus ook niet dat jij eigenlijk dood was verklaard.' Ik kon vragen in zijn ogen zien branden, maar hij was zo vriendelijk om ze nu niet te stellen.

'Bedankt. Ik wist überhaupt niet eens dat Elrond wist van de ondergang van Meerstad en dat hij mij was komen zoeken.' Een schuldgevoel bekroop mij. Als ik direct naar Rivendell was gegaan zoals mijn moeder mij had gezegd, had ik een hoop verwarring kunnen voorkomen.

'Ik weet niet waarom hij zoveel moeite heeft gedaan helemaal naar Meerstad te reizen voor jou, maar ik vermoed dat dat iets te maken heeft met wat ik jou in het bos heb zien doen bij de hobbit. Maar dat is misschien een vraag die later beantwoord kan worden, aangezien jij er erg vermoeid uitziet, milady.'

Ik knikte enkel. Glorfindel opende de deur voor mij en begeleidde mij de kamer in die redelijk groot was voor één persoon, maar ik bestat nu geen aandacht aan het prachtige interieur ervan. Ik was te uitgeput en liet mij direct op het grote hemelbed neervallen. De elf trok de dekens over mij heen en streek toen kort met zijn hand door mijn lange bruine haren.

'Ik zal zorgen dat er morgen schone kleding voor jou klaar ligt en dat jij jezelf kunt wassen. Als jij je eigen kleding morgen op het bed wilt achter laten dan kan ik zorgen dat ook deze voor jou gewassen worden en vervolgens weer naar je kamer gebracht zullen worden.'

Ik sloot mijn ogen en glimlachte zwakjes. 'Dank u.' Mijn stem was niet harder dan een fluistering en ik voelde direct hoe de slaap bezit nam van mijn lichaam. Mijn ademhaling werd zwaarder en ik kon nu pas voelen hoe uitgeput ik eigenlijk wel niet was. Elke spier in mijn lichaam deed pijn van alle inspanningen van de afgelopen dagen en het gebrek aan rust.

Het laatste wat ik nog mee kreeg voor ik in slaap viel was Glorfindel die mijn voorhoofd kuste en mij een goede nacht wenste voor hij de kamer verliet en ik in een lange nacht van dromen verkeerde.

***

Toen ik de volgende dag wakker werd lagen er zoals beloofd allemaal schone kleding op een houten stoel in de hoek van de kamer. Er scheen vol op licht door de opening, wat betekende dat het al overdag was. Langzaam stond ik op uit bed en wankelde ik naar de stoel toe waar drie verschillende jurken lagen. Ah, fijn. Die had ik dus al in geen jaren meer gedragen.

De jurken waren alle drie van bijna het zelfde model, maar was de één iets meer uitgesneden bij de hals en de ander bloter bij de schouders. Ook hadden alle drie de jurken een andere kleur. De smaragdgroene jurk was een simpel model die ik als eerste weglegde. De zeeblauwe jurk die ik daarna oppakte had een diepe uitsnede bij de schouders en was bijna van de zelfde kleur als mijn ogen. Het was een prachtig kledingstuk, maar ik zou mij niet erg gemakkelijk gaan voelen in zo'n opvallende jurk, aangezien ik al heel lang er geen meer had gedragen.