ဗီလိန်တစ်ယောက်၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ

အမွန္​တရားရဲ႕ ဘက္​ေတာ္​သား (၂၈)

အမွန္​တရားရဲ႕ ဘက္​ေတာ္​သား (၂၈)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"နိုး..."

"နိုး"

"နိုးပါ..."

စားပြဲေပၚက စားစရာေတြ အားလံုးကို မင္​ရႈ တြန္​းဖယ္​ပစ္​လိုက္​တယ္​။ သူ႔ပံုစံက အက်င္​့မေကာင္​းတဲ့ သူေဌးလိုပဲ။ "ငါ့ကို တျခားဟာ ဝယ္​ေပးစမ္​း...!"

ခ်န္​ယန္​ကေတာ့ သက္​ျပင္​းေတြ ခ်လို႔။ "မုန္​းမုန္​း၊ နင့္ အစာအိမ္​က အသံစံုျမည္​ျပေနတာ ငါ ၾကားတယ္​ေနာ္​... နင္​ ငါ့ကို ေလ်ွာက္​ခိုင္​းခ်င္​တာက ရတယ္​။ ဒါေပမဲ့ နင္​့ကိုယ္​နင္​ေတာ့ က်န္​းမာေရး မထိခိုက္​ေစနဲ႔ေလ"

သူကိုယ္​တိုင္​ လုမုန္​းဖို႔ ျပင္​ဆင္​ခ်က္​ျပဳတ္​ေပးထားတဲ့ အစားအစာေတြကို လုမုန္​း ထိေတာင္​ မထိၾကည္​့ဘူး။ အျပင္​ကမွားစားမယ္​ဆိုရင္​လည္​း လုမုန္​းကို တိုင္​ပင္​ၿပီးမွ မွာရတယ္​။ မွာထားတဲ့ စားစရာေတြ ေရာက္​လာၿပီဆိုရင္​လည္​း အရမ္​း ငတ္​ေနတဲ့ အခ်ိန္​မေရာက္​မခ်င္​း ဒီအတိုင္​း စားပြဲေပၚတင္​ထားတတ္​တယ္​။ ဘယ္​လိုေတာင္​ ထူးဆန္​းတဲ့ မိန္​းကေလးလဲ။

ဒါေပမဲ့ ခ်န္​ယန္​ ဘာတတ္​နိုင္​မွာလဲ။

သူ တတ္​နိုင္​တာဆိုလို႔ လုမုန္​းကို အလိုလိုက္​ဖို႔ပဲ ရွိတယ္​။

မင္​ရႈကေတာ့ လစ္​ဟာေနတဲ့ ဗိုက္​ကို အသာအုပ္​ကိုင္​ရင္​း စားပြဲေပၚက စားစရာေတြကို ေငးၾကည္​့ေနတယ္​။ နႈတ္​ခမ္​းကို လ်ွာနဲ႔ သပ္​ရင္​း လ်က္​ရင္​းေပါ့။ ေနာက္​ဆံုးေတာ့ သူ တူကို ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး စားပါေလေတာ့တယ္​။

ေႏြရာသီတစ္​ခုလံုးအတြင္​း ခ်န္​ယန္​ခမ်ာ သူ႔ဘဝႀကီးသူ ေမးခြန္​းျပန္​ထုတ္​ခ်င္​စိတ္​ေပါက္​လာတဲ့အထိကို မင္​ရႈ နွိပ္​စက္​တာ ခံလိုက္​ရတာ။ ဒါေပမဲ့ ခ်န္​ယန္​ လက္​မေလ်ွာ႔သြားပါဘူး။ ေယာက်္​ားတစ္​ေယာက္​အေနနဲ႔ သူ ဇြဲေကာင္​းဖို႔ပဲ လိုတယ္​လို႔ ယံုၾကည္​ထားတယ္​ေလ။

"စာသင္​နွစ္​အသစ္​ေတာင္​ ျပန္​တက္​ရေတာ့မယ္​ေနာ္... ရက္​ပိုင္​းေလာက္​ပဲ လိုၿပီ၊ နင္​ တစ္​ခုခု ဝယ္​ခ်င္​တာမ်ိဳးရွိလား..."