ဗီလိန်တစ်ယောက်၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ

ရႈမၿငီးေသာ နတ္​ေဆးရွင္​ (၁၆)

ရႈမၿငီးေသာ နတ္​ေဆးရွင္​ (၁၆)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မင္​ရႈက စကားေျပာတဲ့ သတၱဝါေတြကို မစားဘူးလို႔ ေျပာလိုက္​ေတာ့မွ ေရာင္​စုံဥကေလးလည္​း သက္​ျပင္​းခ်နိုင္​သြားေတာ့တယ္​။ ေနာက္​ေတာ့ ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​မွာ ရွိတဲ့ ခ်ီစြမ္​းအင္​ေတြကို စုပ္​ယူစုေဆာင္​းေနေတာ့တာပဲ။ ဟိုလူယုတ္​မာ သူ႔ဆီက စုပ္​ယူသြားတဲ့ ခ်ီစြမ္​းအားေတြကို ျပန္​ျဖည္​့ဖို႔ေပါ့။

သူသာ အခ်ိန္​ကိုက္​ ေသခ်င္​ေယာင္​မေဆာင္​ျဖစ္​ခဲ့ရင္​ တကယ္​ႀကီး ေသသြားမလားပဲ။

'လူသားေတြက ဆိုးလိုက္​တာ...

ဒါမွ မဟုတ္​... ေလာကႀကီးမွာကိုက ျပႆနာရွိေနတာလားပဲ၊ ငါ အိမ္​ပဲ ျပန္​ခ်င္​လာၿပီ... အူးဟူးဟူး...!

ခ်ီစြမ္​းအင္​ေတြ စုၿပီးတာနဲ႔ အိမ္​ျပန္​မယ္​...

ခ်ီစြမ္​းအင္​ေတြ စုၿပီးတာနဲ႔ ျမန္​ျမန္​ အိမ္​ျပန္​ရမယ္​...'

မင္​ရႈလည္​း ေမးေလးေထာက္​ရင္​း ဥေဘးပတ္​လည္​မွာ ခ်ီေတြ ဝိုင္​းစုလာတာကို ၾကည္​့ေနလိုက္​တယ္​။ ဒီေလာက္​ခ်ီေတြအမ်ားႀကီးကို စုပ္​ယူေနတာ ျပည္​့အင္​့ၿပီးေတာ့ ေသမသြားေလာက္​ဘူးမဟုတ္​လား။ မင္​ရႈလည္​း အဲ့ဒီ့ဥကို သြားမတို႔မိဘဲ မေနနိုင္​ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီဥက သူ႔အႀကံအစည္​ကို ရိပ္​မိေနတဲ့အတိုင္​း ေဘးတစ္​ဖက္​ကို လွိမ္​့ထြက္​သြားေလတယ္​။ အဲ့ဒီ ဥလွိမ္​့သြားရာေနရာတိုင္​းကို ခ်ီစြမ္​းအင္​အမ်ွင္​တန္​းႀကီး လိုက္​သြားၿပီး ဥထဲကို စီးဝင္​သြားၾကတယ္​။

ေရာင္​စံုဥက ခ်ီစြမ္​းအင္​ေတြကို အားပါတရ စုပ္​ယူေနတဲ့အခ်ိန္​၊ ေရွာင္​းရုဖုန္​းနဲ႔ နဂါးရိုးႀကီးရဲ႕ တိုက္​ပြဲဟာေတာ့ အဆံုးသတ္​သြားခဲ့ၿပီ။ ယံုမွား သံသယျဖစိဖြယ္​မရွိဘူး၊ နိုင္​တဲ့ သူဟာ ေသခ်ာေပါက္​ ေရွာင္​းရုဖုန္​းပဲ ျဖစ္​ရမယ္​။

နဂါးအရိုးႀကီး ရုတ္​တရက္​ ေပ်ာက္​သြားကာ ေရွာင္​းရုဖုန္​းလည္​း ေမာပန္​းႏြမ္​းလ်စြာနဲ႔ ေျမေပၚ လဲက်သြားေတာ့ေလတယ္​။ ေတာင္​ေၾကာႀကီးတစ္​ခုလံုး အခုေတာ့ တိတ္​ဆိတ္​ၿငိမ္​သက္​လို႔ေပါ့။