Silah Taciri

Korkak

"Peki neden Kumsal ile ben ayrıldım. Niye bize yalan söylediniz?" diye sordum.

"Aslında söylemeyecektik. Mahkeme kararı senin velayetin annene, Kumsal'ın velayeti ise bana verildi. İki yaşınıza kadar görüştük ama annen beni istemiyordu. Rahatsız oluyordu." demesiyle "Ama bu çok saçma!" diye bağırdım.

"Bir süre sonra sadece seni görmeye başladım. Günde on dakika gibi bir süre o da. Sonra Işıl, Kumsal'ı da almak istedi ama buna izin vermedim. Bir kızımın daha acısını yaşayamazdım." derken gözünün dolduğunu fark ettim.

"Sonra annen buralardan çekip gitti. Peşinden gitmek hem onu hem seni görmek çok istedim ama yapamadım. Bu benim zayıflığımdı. Yanınıza gelip anneni üzmek anneni rahatsız etmek istemedim." dedi.

"Peki niye Kumsal'a gerçekleri anlatmadın? Annesini öldü bilmesi daha kötü değil mi? Kıza bunu yapma hakkın yoktu." dedim.

"O da Işıl'ın, sizin yanınıza gelir ve ben onu da kaybederim diye çok korktum. Yapamadım, benim bu kadar gücüm yoktu." demesiyle ne yapacağımı bilemedim.

Hep soğuk korkusuz mafya diye duyduğum adam karşımda ağlıyordu.

Bir anda ona sarıldım. Duygularım bu birkaç günde alt üst olmuştu ve buna ihtiyacım vardı.

"Özür dilerim. Ben çok özür dilerim." demesiyle "Nasıl yapacağım bilmiyorum ama bu duruma alışmaya çalışacağım." dedim.

"Korkak biri olduğum için özür dilerim." demesiyle "Sen korkak değilsin. Sadece çok fazla sevmişsin. Bir insana gereğinden fazla değer vermişsin." dedim.

Annem olabilirdi ama hatalı olan oydu. Böyle bir şey yapması ne kadar doğruydu?

Tamam sevmemesine rağmen evli kalması herkesi üzerdi ama çekip gitmesi hiç olmamıştı.