Can't stop loving you// a Hogwarts lovestory

27

We hadden alles aan Ginny uitgelegd en ook zei begon te huilen. Toen we uitgehuild waren ging iedereen weer rustig zitten. "Kom laten we weer terug naar huis gaan" Zei Ginny.

Harry en ik keken elkaar verbaasd aan. "Het is op dit moment kerstvakantie" zei Hermione. Ik snapte niet waarom we dan eerst helemaal naar Hogwarts gingen maar goed.

"Maar wanneer heeft Draco dan verteld dat we bij de Malfoy's waren?" Vroeg ik verbaasd. "Hij stuurde een brief" zei Ginny alsof ze het zelf ook niet kon geloven. "Raar, hoe weet hij waar ons huis is?" Vroeg ik verbaasd.

Ron en Ginny haalde hun schouders op. Ik vond het best raar dat Draco een brief stuurde. Waarom wou hij ons redden van de dood?

"Kom we gaan" zei Ron en iedereen stond op. "Gaan jullie maar alvast, ik kom zo!" Zei ik. Hermione knikte en iedereen liep weg. Ik liep naar het raam om nog even van het uitzicht te genieten.

Wie weet kom ik hier nog lang niet terug door al die deatheaters. Ik deed m'n ogen dicht en genoot van de wind die langs m'n oren suisden. Na een minuutje of 3 liep ik ook de deur uit. Ik liep door de gang en alles was donkerder dan normaal.

"Dat heeft Snape vast gedaan" dacht ik in mezelf. Het was erg rustig in de gangen maar er waren wel nog een paar kinderen die tijdens kerst op Hogwarts bleven. Ik liep door de gangen totdat iemand aan m'n arm trok. Ik draaide me om en ik zag Draco staan. Hij was dus blijkbaar op Hogwarts dus ik nam aan dat hij hier met de kerst ook zou blijven.

ik wurgde mezelf snel los en zette een stapje achteruit. Het ene moment moet ik uit z'n buurt blijven en het andere moment weer niet. Ik snap hem echt niet.
"Ik ben blij dat je weer terug bent" zei Draco met een zachte blik op z'n gezicht. "Waarom kwam je me zelf niet 'redden'?" Vroeg ik nors.

Draco's blik veranderde in 0 seconden naar een soort koude blik. "Als ik dat zou doen zou m'n vader me vermoorden, hij vermoord me sowieso als ik met je omga" zei Draco. "Waarom?" Vroeg ik verbaasd. Ik keek in z'n mooie grijze ogen die nog meer uitsprongen.

"Omdat ik een deatheater ben. Dat weet je toch? Ik mag niet met je omgaan want anders gaat Voldemort me vermoorden en jou ook!" Riep Draco boos. "Oh sorry hoor, maar heeft hij dat al niet willen doen sinds dat ik leef!" Riep ik boos.

Ik had de tranen in m'n ogen staan. "Als alles wat in die brief stond waar is, dat je van me houd enzo waarom deed je dan niks toen ik werd gemarteld!" zei ik terwijl de tranen uit m'n ogen stroomde. Draco schrok van wat ik zei.

"Heb je die brief gelezen?" Vroeg Draco met een rilling in z'n stem. Ik knikte en keek naar de grond. "Kijk het spijt me dat ik niks deed maar ik kon niks doen. Als ik wat deed zou Voldemort mij vermoorden en jou en Harry meteen daarna" zei Draco verdrietig. "Ik moet gaan, het spijt me" zei ik snel en ik draaide me om.

ik rende snel weg en veegde m'n tranen weg. Ik haat hem. Ik haat hem zo erg maar, ik weet het gewoon niet meer!

Hey sorry voor dit korte hoofdstuk maar ik zit op dit moment midden in m'n toetsweek :( hopelijk vinden jullie het wel leuk! Xx mij