Jethro's Obsession (COMPLETED)

48

Her POV

"I'm starting to get bored here you know." sabi ko kay Jethro. Wala naman kasi kaming masyadong ginagawa dito kundi ang manuod ng Tv at mag Netflix. Hindi rin kasi ako allowed na gumamit ng phone dito.

He stared at me. "But you already know that we can't go out here, right? They might see you and us... and you know how complicated our situation right now." nakasandal lang ako ngayon sa dibdib niya while he is stroking my hair. I feel so comfortable with him.

Sa ganitong posisyon namin ngayon ay wala pa rin kaming label.

Naghahanap lang naman ako ng tamang pagkakataon para masabi ko sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko.

"I know." and I pout.

Tinignan niya naman ako. "Don't be sad."

"I miss papa, Jethro."

He sighed. "I know."

Humiwalay naman ako sa kanya at tinignan ko ito. "I wish that you'll let me see them. I promise... I won't tell them about what happened." sabi ko dito.

"Do you really want to see him?"

I nodded. "Super."

He smiled. "Alright! Since, you've been a good girl these days. I'll let you see your father this week." bigla naman akong napatigil sa sinabi niya.

Is this true?

"Really?!" agad akong napatayo sa saya. I can finally go out!

I will be free! Makakauwi na rin ako at makikita ko na rin si papa! I missed them so much. Baka alalang-alala na silang lahat sa akin ngayon.

"Yes, baby. I will do that." at nginitian niya ako.

"Sabi mo yan ha!" at hindi ko maiwasang mapangiti ng malapad ngayon.

He nodded. "Oo naman."

"Do you promise?" paninigurado ko sa kanya baka kasi pinapaasa niya lang ako ngayon.

"Yes, I promise."

"Thank you so much, Jethro!'' at hindi ko na talaga mapigilang ngumiti ng napakalawak.

"But youu look so happy right now. Ganun mo na ba ka-gustong makalabas dito?" at parang nalungkot naman siya ngayon.

No.. I think he misunderstood it.

"No... no... It's not like that, Jethro." agad na sabi ko sa kanya.

Napatayo na rin siya. "No, it's alright, ganon na nga siguro ako kahirap na mahalin diba?" hindi ko kayang makita siya ng ganito siya. Kasi nasasaktan rin ako.

"No. It's not Jethro." at tinignan ko siya ng maigi at lumapit naman ako sa kanya. "Hindi ka mahirap mahalin, Jethro. You're almost perfect, you know that?"

"But still... you can't love me, right?" and his forehead knotted.

"N-no... sa totoo kasi niyan—" at para namang may pumipigil sa mga dila ko na sabihin sa kanya 'yong totoong nararamdaman ko sa kanya ngayon.

He smiled behind the disappointment. "It's okay... I understand, baby." and when I looked into his eyes, I saw that he was hurt.

Bakit ba kasi wala pa rin akong lakas ng loob ha?! Hanggang kailan mo 'to gagawin, Vera!

"Jethro..."

"It's okay... I'll cook our lunch first, okay?"

Tumango naman ako sa kanya. And he kissed my forehead before he left.

I really want to confess everything to him.

THREE DAYS na lang at makaka-alis na ri  'ko dito sa condo niya at ganon pa rin naman kami ni Jethro. Habang papalapit na 'kong umalis ay mas lalo siyang naging clingy sa akin.