Jethro's Obsession (COMPLETED)

50

Her POV

"Wake up, sleepy head." narinig kong may bumubulong sa tenga ko.

Naramdaman ko rin na may yumayakap sakin. At biglang pumasok lahat sa utak ko ang nangyari. Bigla akong napamulat at nakita ng mga mata ko si Jethro na nasa tabi ko at nakangiti ito ng malapad sa'kin.

Kaya napabangon kaagad ako at inilibot ko ang paningin ko. I'm still here! Nasa condo pa rin ako ni Jethro.

"Why I am still here?!" sigaw ko.

"Why, ayaw mo ba?"

"Damn it, Jethro! Gusto ko ng umuwi. Iuwi muna ako kina papa." sigaw ko sa kanya.

"Why? Diba okay naman tayo dito diba? Besides you told me that you already love me too, right? So, let's just stay here, baby because I can't afford to lose you." he is insane.

"I want to go home! And I will go home!" I said. Agad naman akong tumayo at lumabas ng kwarto niya. I run hoping that the door is not locked and I can finally go out.

When I reached the door knob, I lost my hope. I frowned, there's no way of getting out of here anymore.

"Do you think, I'll let you go that easily, huh?" I heard him chuckled behind me. He followed me.

Yes, I love this man but right now I'm angry and disappointed. I thought he is going to fulfill his promises but he didn't! I hate him.

I really want to see Papa. Nag-aalala na rin ako sa kanila baka kasi nababaliw na siya sa kakahanap sa akin. Alam kong nababaliw na rin yun si Eula and my friends. Hindi ko na mabilang kong ilang linggo na ba akong nawawala. Kailangan ko ng makalabas dito. I also have to maintain my studies.

"Jethro, please. Let me go already." pakiusap ko sa kanya.

"I'm sorry but I can't do that." at nilapitan niya 'ko.

"Bakit ka ba ganito ha?! Akala ko ba we're already fine!"

"I know."

"Damn it! I love you, Jethro. If si papa yung kinakatakutan mo, huwag kang mag-alala. I'll explain everything to him at sasabihin ko sa kanya na you didn't kidnapped me that we just spend time together o di kaya'y sasabibin ko lang na nagtanan tayong dalawa! Just trust me, Jethro." nakita ko namang napangiti siya.

"Ang ganda talaga pakinggan na mahal mo 'ko."

"Hindi na 'ko natutuwa." sabi ko sa kanya

"Chill, baby."

"Palayain muna ako!"

"Hindi ko kaya, Vera."

"Bakit hindi! You promised me, Jethro! You promised" at nagagalit na talaga ako.

"I know baby. Pero natatakot lang ako." sabi niya

"Natatakot ka na ano?" pero hindi niya lang ako sinagot.

"Jethro naman, don't make me hate you." I said seriously.

"I just love you so much baby. Hindi kita kayang mawala." he explained.

"What?! Is this what you called love?! This love is like a prison! Nakakasakal na siya, Jethro. Nasasakal na ako, hindi ko na kaya 'to hindi ko na alam kung makakya ko pa ba." at hindi ko na maiwasang mapaiyak.

"B-but I don't want to lose you."

"You're not going to lose me. If you're just going to trust me, Jethro." sabi ko sa kanya.

"I trust you, baby."

"Then let me go!" sigaw ko sa kanya.

He sighed. "I'm sorry but I can't still let you go."

"I hate you!'' at hindi ko namalayan na nasampal ko na pala siya. Nagulat siya saginawa ko pero for me deserve it. He's a jerk!

Tinalikuran ko siya at pinilit na buksan yung pinto. Alam kung useless na 'to pero ginawa ko pa rin.

Hinila hila ko ito habang umiiyak. "Baby, stop. You're just hurting yourself." at hinila niya ako.

"Stop! I really want to go home." I cried. At pinilit ko paring hilahin ang pinto para buksan.

Wala akong pakialam kung nasasaktan ko na ang sarili ko. Gusto ko na talagang makalabas dito. At makauwi na sa amin at makalayo na kay Jethro. I won't trust him again. He's a liar!

"Please, baby stop." parang naiiyak lang ako lalo kapag nagsasalita siya. Damn. Dapat hindi na ako madadala sa mga pa ganyan niya.

He's a liar!

After a minute ay hindi ko na rin kinaya. Bumitaw na ako sa pintuan. Napaiyak nalang ako sa sakit na nararamdaman ko, physically and emotionally. Bakit ba kasi ang hina ko?! Bakit di ko kayang masira yung pinto!

"Baby, look. Your hand is bleeding. Damn, come here. Let me treat that scratch." agad kong iwinakli ang kamay niya. I don't want his help.

"Don't call me baby! You're crazy Jethro! You break your promises!" sigaw ko sa kanya.

"I'm so sorry." at napayuko siya.

"I hate you, Jethro! I hate you!" and I leave him there. Agad akong nagtungo sa kwarto niya at umiyak.

KAKAGISING ko lang. Nakatulog na pala ako sa kakaiyak ko kanina. Bumangon naman ako. Pero napansin ko na may betadine na yung sugat ko sa kamay ko kanina.

So, he treat my wounds. Pero wala pa rin akong paki. Galit ako sa kanya ngayon. Hindi siya marunong tumupad sa usapan and he doesn't trust me.

Lumabas naman ako ng room at nag tungo sa sala. Pero hindi ko nakikita si Jethro. Umalis ba siya?

Nilibot ko naman ang buong condo unit niya pero hindi ko siya nakita. Maybe he leave. Kaya agad kung sinubukang buksan ang pinto pero, once again I failed.

This is my chance!

Wala nga siya at eto na yung pagkakataon kung makalabas at makaalis dito. Pumunta ako sa kitchen para mag hanap ng magagamit ko. Kumuha ako ng fork na pang tutusok sa pintuan. Dali dali naman akong tumakbo papunta ng pinto

Actually kinakabahan na ako. Agad kung sinubukang tusukin yung knob ng fork pero hindi gumagana. Masyadong malaki yung tinidor dito. Wala naman kasi akong makitang gamit na kaya kung mabuksan dito. Tanging ito lang kaya sa pangalawang pagkakataon ay ipinilit ko itong tinusok pero it doesn't work. I really need to get out of here.

Napasigaw naman ako ng may bumubukas ng pintuan galing sa labas. Baka si Jethro na 'to! Kaya agad akong napaatras. Baka kasi mahuli niya akong tumatakas. Bigla namang bumukas ang pintuan at bigla kung tinago ang tinidor sa likod ko.

"Good afternoon, baby! So, you're awake now." he greeted. Si Jethro nga kakabalik niya lang at may mga dala siya. Hindi ko lang siya pinansin at pumunta na sa sala. I'm still mad.

"How's your wound, baby?" he asked while following me, pero hindi ko pa rin siya kinakausap.

"I brought you some medicine pala for your scratch." he said. "Sorry, if natagalan ako. Nagkita pa kasi kami ni Theo sa baba." wala pa rin akong balak na sagutin siya.

"So, you're not going to talk to me?" he sounds sad. Umupo naman ako sa couch and I turn on the television.

Lumapit naman sya sa akin at nagsalita na naman. "I also bought you ice cream, baby. I know you will like this." sabi niya.

"Do you want to eat?" he asked me. Pero pinalakihan ko lang ang volume ng tv para hindi ko na siya marinig.

"Please, baby. Talk to me." at hinawakan niya yung kamay ko.

"Stop!" sigaw ko.

Nagulat naman siya sa pagsigaw ko. "I'm sorry, baby."

"Walang magagawa yang sorry mo, Jethro." sabi ko.

Kung he's really sorry. He should bring me back to our house. Hindi yung ganito siya.

A/N: Don't forget to vote readers! Stay tuned for next chapter!❤