"လႊတ္ေပး..အင့္!"
အတင္းခ်ဳပ္ထားသည့္ရိေပၚကိုတြန္းထုတ္မိေတာ့
ေရွာင္းက်န္႔အရိွန္မထိန္းနိုင္ပဲ အိပ္ယာေပၚ
လဲက်သည္။ရိေပၚေျပးထူဖို႔ လုပ္လိုက္ေပမဲ့
အလ်င္အျမန္ပင္ေျမာက္တက္လာသည့္
ေျခဖဝါးေလးကရိေပၚမ်က္နွာတည့္တည့္။
"ဆက္...ဆက္တိုးလာရင္ ကန္မွာေနာ္"
ရိေပၚလက္က မလႈပ္ရွားေတာ့ဘဲ ၿငိမ္သြားခါမွ
လဲေနရာမွထထိုင္ရင္း နႈတ္ခမ္းေတြကိုလက္ခံု
နဲ႔သုတ္သည္။မီးခြက္ေလးကို မီးစာညႇိေနရင္းက
ေနာက္ေက်ာမလံုသလို လွည့္လွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ
"ျပန္...ျပန္ေတာ့"
"မင္းအဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား"
"ေျပတယ္။ျပန္ေတာ့"
"ဘာလို႔အတင္းနွင္ေနတာလဲ။ျပန္မွာပါ"
ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္ တံခါးေတြကိုတြန္းတိုက္ထြက္
သြားသည့္ရိေပၚ။တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့
ခါမွ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုျပန္ဖိလို႔ ေလပူေတြ
မႈတ္ထုတ္မိသည္။
"ငါဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ။ေသစမ္း..ေရွာင္းက်န္႔
ေသစမ္း!!!!"
ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေရ႐ြတ္ရင္း ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္
မနာေအာင္ထုမိသည္။ပထမဆံုး အနမ္းေလး
ကေတာ့ျဖင့္ မလွမပနႈတ္ဆက္သြားေခ်ၿပီ။
💸💸💸💸💸
"အစ္ကိုေရွာင္းက်န္႔...နႈတ္ခမ္းကဘာျဖစ္တာလဲ"
ဖန္ရွင္းေမးခါမွ ကိုယ့္နႈတ္ခမ္းကို အလန္႔တၾကား
ဖိအုပ္မိသည္။စိတ္မရွည္သည့္ ဖန္ရွင္းက
အုပ္ထားသည့္ ေရွာင္းက်န္႔လက္ေတြကို
အတင္းနဲ႔ဆြဲဖယ္ရင္းမွ
"ဖယ္ေပး။ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္မယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္အနိုင္က်င့္ထားတာလား"
"မ..မဟုတ္ဘူး။ေခ်ာ္လဲတာ"
"တကယ္လား?"
"တကယ္ပါ"
ထိုအခါမွစိတ္ေက်နပ္သြားသလို လုပ္စရာရိွတာ
လုပ္ေနသည္။ဒီေန႔ စားဖိုေဆာင္မွာ ကြပ္ကဲဖို႔
တာ၀န္က်လို႔ သူနဲ႔ဖန္ရွင္းဆံုမိျခင္းပင္။
စားဖိုမႈးအခ်ိဳ႕ေနမေကာင္းတာေၾကာင့္ လူလိုေနမည့္စားဖိုေဆာင္မွာ သူတို႔
နွစ္ေယာက္လံုး၀င္လုပ္ကူေနလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Chit Tee{Completed}
Fanfictionကပ္ေစးနည္းေကာ္တရာ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ေ၀သႏၲရာေပၚႀကီးနွင့္ ဆံုမိေသာအခါ ကပ်စေးနည်းကော်တရာ ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ဝေသန္တရာပေါ်ကြီးနှင့် ဆုံမိသောအခါ
