"ေနာက္...ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေလာက္...!"
လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ရင္း
မ်က္နွာငယ္ေလးနွင့္ေတာင္းဆိုရွာသည့္သူ႔ကို
ေထာင္မွဴးႀကီးက စိတ္ပ်က္သလိုစုပ္သတ္သည္။
"မရေတာ့ဘူး။တစ္နာရီေတြမ်ားေနၿပီ။ေန၀င္ရင္
အမႈမွန္သမ်ွစီရင္ရတာ ထံုးစံပဲ။မယ္ေတာ္ႀကီး
ကိုယ္တိုင္ကိုက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ဥပေဒကြ။
မင္းေၾကာင့္ငါတို႔ပါ ဒုကၡအေရာက္မခံနိုင္ဘူး!"
ေျပာၿပီးသည္နွင့္ေရွာင္းက်န္႔ကို ခံုျပားႀကီး
တစ္ခုေပၚ ေမွာက္တင္ၾကသည္။ငယ္သံပါ
တဲ့အထိ ေအာ္ေနသည့္ေရွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္
ေထာင္မွဴးမွာ အျပစ္ပဲေပးရမလို သူ႔ပဲေခ်ာ့ရမလို။
"ေဟ့ေကာင္!တိတ္တိတ္ေန"
"မေနပါဘူး။အျပစ္မရိွဘဲ အရိုက္ခံရမွာ
ဘယ္သူကတိတ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။အိမ္ျပန္မယ္
မာမား....အီး..ဟား...!!!!!"
အသံေပါင္းစံုနွင့္အနွီေကာင္ေလးေၾကာင့္
ေခါင္းသာကုပ္မိသည္။
*ျဖန္း*
ႀကိမ္လံုးအဖ်ားေလးေက်ာေပၚက်သြားသည္နွင့္
အငိုတိတ္သြားသည့္ေရွာင္းက်န္႔။ငိုလြန္းလို႔
ေဖာင္းအစ္ေနသည့္မ်က္လံုးေလးက အနည္းငယ္
ျပဴးက်ယ္သြားသည္။ေနာက္ထပ္က်လာသည့္
ရိုက္ခ်က္တိုင္း အသံေသးေသးေလးပင္
မထြက္။ေထာင္မွဴးမွာရိုက္ရင္းနဲ႔အသက္ထြက္သြား
မွာေၾကာက္လို႔ သတိတရျပန္ျပန္ၾကည့္ရ
ေသးသည္။
အခ်က္နွစ္ဆယ္အေရာက္မွာေတာ့ အက်ီ ၤအနီစ
ေလးေပၚမွာ ေသြးကြက္ညိဳညိဳတို႔စုလာသည္။
ရပ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ အိမ္ေရွ႕စံကိုတိုက္ခိုက္လ်ွင္
အျပစ္ႀကီးသည္မို႔ သူတို႔လည္းမရပ္ရဲ။
"သံုးဆယ္ထိခံပါ့မလား?"
တပည့္စကားေၾကာင့္သူလည္းသက္ျပင္း
ခ်မိသည္။ႀကိမ္ဒဏ္၅၀ဆိုတာ ေပါ့ေသးေသး
ျပစ္ဒဏ္မွမဟုတ္တာေလ။
"၂၅ထိတစ္ျဖတ္ရိုက္ၿပီး.....!!အိမ္ေရွ႕စံ?"
သူနွင့္တပည့္ျဖစ္သူစကားေျပာေနတုန္း အခန္းထဲ
ဒေရာေသာပါးေျပး၀င္လာသည့္အိမ္ေရွ႕စံ။
အျပစ္ေပးခံုေပၚမွ ေကာင္ေလးကိုျမင္ၿပီး
ေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန္႔သြားရွာသည္။
YOU ARE READING
Chit Tee{Completed}
Fanfictionကပ္ေစးနည္းေကာ္တရာ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ေ၀သႏၲရာေပၚႀကီးနွင့္ ဆံုမိေသာအခါ ကပ်စေးနည်းကော်တရာ ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ဝေသန္တရာပေါ်ကြီးနှင့် ဆုံမိသောအခါ
