ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလ်ွင္ေတြ့ဆိုသည္အတိုင္းပဲ
တစ္လေလာက္ ေျမလွန္လိုက္ရၿပီးသကာလမွာေတာ့ ရိေပၚရဲ့ တပ္မူးမတ္ေတြ ကြၽမ္းက်င္မႈျဖင့္
ယုလီႏွင့္ က်ံဳရွင္းက သူတို႔ေရ႔ွ ကိုယ္တိုင္
ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးၿပီး ေရာက္လာေပးသည္။
ၿပံဳးစစႏွင့္ ယုလီက သူ႔ခမည္းေတာ္ၾကည့္ၿပီး
ေဘးနားမွ က်ံဳရွင္းကို ျပန္ၾကည့္သည္။
"ခမည္းေတာ္ က်န္းမာပါရဲ့လား"
ယုလီ၏စကားမွာ လီမင္းႀကီးက ေဒါသတို႔ကို
မ်ိဳခ်လို႔မ်က္ႏွာလႊဲသည္။က်ံဳရွင္းသည္ကား
ေျမၾကီးထဲ ေခါင္းထိုးေတာ့မတတ္ အေနအထားႏွင့္ တုန္ယင္ေနေလၿပီ။
"ခမည္းေတာ္ စိတ္ဆိုးေနတာလား။စိတ္မဆိုးပါနဲ႔
ခမည္းေတာ္ရယ္။ယုလီလည္း ေနာင္တရပါတယ္။အျပစ္စလုပ္မိကတည္းက ခမည္းေတာ္
အေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိတာ။"
စခိုးမယ္ႀကံတည္းက အစီစဥ္ခ်ေနရတာနဲ႔တင္
မအားတဲ့ ယုလီက ဒီစကားေျပာေတာ့
သူနည္းနည္း ရယ္လိုက္မိသည္။ခ်စ္မိၿပီးတဲ့အခါ
ဘာမဆို ပလီပလာေျပာတတ္လာသည္က
အဆန္းေတာ့မဟုတ္။
"ယုလီလုပ္ရပ္က မွားတယ္ဆိုတာ သိတာမလို႔ခမည္းေတာ္က စိတ္ဆိုးေျပၿပီး သမီးတို႔
ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ခံေပးေလေနာ္.."
ေခ်ာင္းဟန္႔သံနဲ႔တကြ လီမင္းႀကီးက
ခပ္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည့္ က်ံဳရွင္းကို
လွမ္းၾကည့္သည္။ထို႔ေနာက္
"ငါ့ကို ႏႈတ္ေတာင္မဆက္တဲ့ သမက္မ်ိဳးကို
လက္ခံရမွာ ရင္ေတာ့ ခပ္ေလးေလးပဲ.."
ဝင္းလက္လာေသာ ယုလီမ်က္ႏွာေလးႏွင့္
တအံ့တၾသ ေမာ္ၾကည့္လာေသာ က်ံဳရွင္း။
"ခ...ခမည္းေတာ္ လက္ခံတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာလားဟင္"
"ငါ့သမီးက ဒီသမက္အရိုင္းအစိုင္းကိုမွ
ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ့ဆိုေတာ့ ငါကိုယ္ေတာဘယ္တတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ့မလဲ။"
ၿပံဳးရႊင္သြားသည့္ယုလီက ထိုင္ေနရာမွထလို႔
လီမင္းႀကီးအား ေပြ့ဖက္လာသည္။က်ံဳရွင္း၏
ဇီးရြက္သာသာ မ်က္ႏွာေလးလည္း အခုမွ
လျပည့္ဝန္းႀကီးလို ၿပဲကားကား။
YOU ARE READING
Chit Tee{Completed}
Fanfictionကပ္ေစးနည္းေကာ္တရာ ေရွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ေ၀သႏၲရာေပၚႀကီးနွင့္ ဆံုမိေသာအခါ ကပ်စေးနည်းကော်တရာ ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ဝေသန္တရာပေါ်ကြီးနှင့် ဆုံမိသောအခါ
