MY CURSED MATE

I Nightmare I

KABANATA VIII

Everly's POV

Nagising ako sa isang hindi pamilyar na lugar. Mabilis na nabalot ng kunot ang aking noo dahil sa labis na kaguluhan.

I looked around me and found nothing but the darkness lingering deep inside the woods. Kahit anong panliliit ng aking mata upang pilit na tanawin ang loob ng madilim na kakahuyang iyon ay wala akong maaninagan.

That's when I shifted my attention to myself. Kasalukuyan lamang akong nakatayo sa malamig na damuhang iyon, nang ibaba ko ang aking tingin saking paanan ay doon ko napansin na wala iyong sapin.

Everything felt so real, even the cold breeze of air brushing of my skin. Mula pa kanina ay hindi na talaga naalis ang kunot sa aking noo. Saglit kong naipikit ang aking mata habang kumukuha ng isang malalim na paghinga. I can even feel in my nostrils the coldness of the fresh air as I breathe it.

When I opened my eyes, I finally gathered the courage to take little steps as I continued observing the whole surrounding. The darkness somehow woke up the fear in me.

"Nasan ako?" Paulit-ulit na tanong ko sa aking sarili habang pilit na inaalala ang mga nangyari bago ako nagising sa lugar na ito.

But for some reason, I can't seem to remember anything. Ni hindi ko nga maalala kung paano ako napunta sa lugar na ito.

Unti-unti kong naramdaman ang takot na ngayon ay marahang bumabalot sa aking buong sistema.

Did those evil warlocks find out who I was?

Pilit kong iniisip kung anong dahilan kung bakit ako naroon ng walang ano ano ay biglang kumabog ng napakabilis ang aking puso. I also start to felt a cold thing flowing down my cheeks.

Wala sa sariling ini-angat ko ang aking kamay upang punasan ng kung ano mang bagay na iyon ngunit laking gulat ko ng makita ang duguan kong palad.

"A-Ano..." Mabilis na lumikot ang aking paningin sa aking buong braso at maging sa aking damit na nababalutan na ngayon ng mapulang kulay ng dugo. I slowly shook my head and closed my eyes tightly, while continuously convincing myself that this is all just a dream.

I need to wake up from this nightmare. But what if this is not a nightmare? What if this is really happening to me in reality?

Nag-umpisang manginig ang aking katawan dahil sa labis na takot. Hindi ko na maintindihan kung anong samu't saring emosyon ang pumupuno sa aking sistema ngayon.

Namalayan ko nalang na mabilis na akong tumatakbo papasok sa madilim na kakahuyang iyon, patuloy ko pa ding naamoy ang masangsang na amoy ng sariwang dugo. Sarili kong dugo.

"T-Tulong!" I continued shouting as I dive deep into that cold and dark woods. But no one seems to hear me, nobody is in here aside from me. Did everyone got caught by those warlocks? Mas bumilis ang kabog ng aking dibdib dahil sa ediyang iyon.

No... there's no way that could happen.

This place looks more terrifying than it was a while ago now that I'm running in the middle of it. With nowhere to go and nowhere near from getting any help from anyone.

Hindi ko na maayos na makita ang direksyong aking tinatahak dahil sa dugong patuloy na tumutulo mula sa aking ulo.

The most terrifying thing is that I can't feel any pain at all. Where did all this blood come from?