KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

65.BÖLÜM 𝓑 ꧁♡❤♡꧂𝓚

KARA'DAN..

Çiftliğe geldiğim an arabadan inerek kapının ziline bastım. Cenk kapıyı açtı.

"Gül nerede?", dedim kapıya bakarak konuştu.

"Abi çıktı, akşam geldi sonra gitti konakta karşılaşmadınız mı?", dedi kaşlarımı çatarak bıkkınlıkla konuştum.

"Yok Cenk, karşılaşsak sana niye sorayım demi hani?", dedim bu aralar Cenk aptala bağlamıştı. Gelişen ani olaylar benim devrelerimi tamamen yakmıştı zaten.

"Cenk ben hastaneye geçiyorum, sende adamlardan birine ara görev ver. Acil Gül'ü bulun bana.", dedim kafasını salladı cebinden çıkardığı telefon ile uğraşırken bir kaç adım atıp  salon da kanepenin üstünde oturan gıkı çıkmayan Devran'a baktım. Başı yerde yüzünde ki üzüntü hali ile bir şeyler düşündüğü  belliydi.

"Ne oldu buna? Gül ne dedi de bu susmuş bülbüle döndü.", dedim Cenk mesaj atma işini bitirip benimle beraber Devran'a baktı.

"Hiç bir şey söylemedi. İsmini bile telaffuz etmedi. Geldi ayakta dikilip sadece anlat dedi. Devran'ın sesi çıkmadı halini görecektin abi, zar zor konuştu Gül'ün karşısında. Sonra konuşmasını bitirince Gül kalkıp gitti bir saat belki durmuştur burada", dedi nefesimi dışarı üfürerek çiftlikten çıktım. Bu kız gece konağa gelmemişti nereye  gitmişti.

"Bunun hali yok abi bende geleyim mi?", dedi Cenk. Durup bakışlarımı ona çevirdim.

"Yok senin de kafan aptala bağlamış, bana şu anlık benimki yeter Cenk. Sen şu içerideki şerefsizden gözlerini çekme. Gül'ü bulunduğun an beni ara", dedim arabaya binip hastaneye doğru gittim.

Beni asla affetmeyecekti, biliyordum . Haklıydı da onu da biliyordum. Direksiyonun sapını sinirden sıkarak hastaneye ulaştım. Devrim dışarda ki banka oturmuş sigarasını içiyordu. Onun yanına doğru gittim.

"Amcam nasıl oldu?", dedim bakışlarını bana çevirdi tekrar önüne döndü, daha bitmemiş sigarasını yere atıp söndürdü. Ayağa kalkıp bana bir şey demeden hastaneye doğru yürüdü.

Bir sen kalmıştım trip atmayan sende at tam olsun Devrim! Hastaneden çıkıp Devrim'in yanından geçerek yanıma gelen Mirto ile sorumu ona sordum.

"Amcamın durumu nasıl?", dedim Devrim'in kalktığı banka oturdum.

"İyi abi ya geceyi atlattı ya normal odaya aldılar.", dedi kafamı iyi anlamında salladım.

"Ne oluyor bir şeyler ters mi gidiyor, halin kötü duruyor. Amcama bu kadar üzülmedin herhalde.", dedi bakışlarımı ona çevirip omzuna vurdum.

"Bir şey yok. Kalk içeri girelim.", dedim Mirto ile yana yana hastanenin içine girdik. Gül konağa geçse şuan Mirto ayak üstü on soru sorması gerekiyordu. Demek ki Gül konakta da değildi. Amcamın olduğu kata çıkınca gördüğüm kalabalık ile  ağızımın içinde söylendim. Aşiret büyükleri ile tokalaşarak babamın yanına geçerek oturdum.

"Neredesin oğlum sen?", dedi ah bilseydi başımda ki belaları bakmazdı bana öyle.

"İşlerim vardı Baba.", dedim tüm gece konağın bahçesinde oturmak nasıl bir işti bilmiyordum. Amcamın eve çıkmasının da sakınca olmadığını söyleyen doktor ile kalabalık yavaş yavaş dağıldı. Amca'mın arabaya binmeden gözlerimin içine bakarak söylediği kelime ile başımı salladım.

"Aşireti topla onu da getir. Bu yaptığı şeyin hesabını vermek zorunda.", dedi ,babam ve kardeşlerim bana anlamsız bakışlar ile bakarken çalan telefonum ile amcamdan çektiğim bakışları erkana çevirdim. Cenk arıyordu, kafamı sallayarak arabama geçtim.