KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

58.BÖLÜM 𝓑 ꧁♡❤♡꧂𝓚

Sabahın ışıkları ile gözerimi açtım. Kara yüz üstü üstü çıplak bir şekilde uyuyordu. Sırtında ki yara pikenin ucundan gözüküyordu.Zamanında merak edip sorduğum yaranın sahibi ben olduğumu Gül söylemişti.. Kavga sırasında elinde ki aynayı Kara'ya çalmışım.. Ah keşke o kötü günleri silebilsem. Ama silmek için elimden geleni yapacaktım. Akşam ki hallerimiz aklıma gelince kızaran yanaklarımla hızlıca yataktan çıktım. Kaan Kara'nın birazdan uyanacağını bildiğim için hemen odadan çıkıp mutfağa indim doğruca kutuda ki toz bebek mamasını elime alarak Kaan Kara'nın mamasını yapmaya başladım.

Fatma abla kafasında ki yazmayı düzelterek mutfağa girdi. Yeni uykudan uyanan gözleri şakınca beni buldu. Onun bu haline tebessüm ederken güldüm.

"Günaydın abla.", dedim bakışlarımı elimde ki  ılık yaptığım suya çevirdim.

"Sana da günaydın Beyaz kızım. Bakıyorum erkencisin.", dedi kahvaltıyı hazırlamak için işine koyulmuştu. Kafamı salladım yüzümde ki garip gülümseme ile beraber konuştum.

"Kaan Kara sağ olsun.", dedim onunla aramızda güzel bir bağ oluşmuştu. Durup şöyle bakınca ne garip olaylar yaşamıştık.. Babam kendi elleriyle getirip bırakmıştı. Kalbim incindi daha on sekiz yaşımda kadın olduğum için gözden çıkarılan ilk ben olmamdan dolayı. Annemin elimi tutmayışına hayat bana daha derin imtihanlar hazırlamış bilmiyordum. Üç yıl.. Şaka gibi benim en iyi yıllarım beynimde ki tümör yüzünden uçup gitti. Onunla cebelleşeceğim diye elimi tutan adamın kalbini kaç kez kırdım Allah bilir. Üç sene boyunca nasıl bir Beyaz ile yaşadı.. Bütün güzel huylarım değişti sert, kaba, huysuz, kalp kıran, ürkek, işkilli bir insan oldum. Beyaz böyle biri değildi ki... Derin bir iç çekip yeni sayfa açmanın tam zamanıydı. Kısır olmama rağmen Kara ile şuan bizim bir oğlumuz vardı.. Rabbim resmen önümüze yeni sayfadan çok yeni bir defter koymuş gibiydi. Kara için aklıma gelen fikirle hazırladığım mamayı da alarak mutfaktan çıktım. Ansızın tokuştuğum kişi ile sendeledim. Yaşadığım anın etkisi ile kocaman açtığım bakışlarımı bana çarpan aklı beş karış havada olan aşığa çevirdim.

"Viildaan. Dikkat etsene aşık .", dedim kolumu tutup ona bıyık altından gülerek baktım. Vildan mahcup bir edayla konuştu.

"Özür dilerim Beyaz.", dedi kaçamak bakışları yan tarafına doğru gidip geliyordu. Bakışlarımı konağın kapısına doğru çevirdiğim zaman güldüm. Aklıma gelen hınzırlığı yapmaya başladım.

"Vildan sen bu konağa ben hastayım diye hizmetçi rolünde giren hemşire değil miydin, şimdi bakıyorum da sen hizmetli rolüne alışmışsın. Bende iyileştim artık sana ihtiyaç kalmadı.", dedim Vildan'ın gözleri korkuyla yüzümde gezdi. Çaktırmadan konağın kapısında sözlerimle ile put kesilen Azad abiye bakıp önüme döndüm sözlerime devam ettim.

"Ben bugün Kara ile konuşayım bu durumu. Sende mesleğine dön. Mardinli bile değilsin Vildan seni burada tutan tek şey benim hastalığımdı. Artık tutan bir şey olmadığına göre sende memleketine dön, Kara sana yardımcı olur orda en iyi hastanede iş bulacağından eminim.", dedim Vildan'ın gözleri ha aktı ha akacaktı. Hızlıca söylediği kelimelere dudaklarımı bastırdım.

"Sevdim.", dedi Vildan panikle.

"Kimi?", dedim kızaran yüzünle bakışlarını yere eğdi.

"Mardin'i. Sen dedin ya Mardinli bile değilsin, dön memleketine. İnsanın memleketinden eden memlekette varmış.", dedi güldüm. Son sözleri Azad abi içindi böyle uzaktan sevmelerine içim el vermiyordu artık harekete geçmeleri lazımdı, umarım bu sözlerim onları harekete geçirirdi. Kavuşmak için önlerinde bir engel yoktu.