KARA'DAN..
Akşam olmuştu hala Gül'ü bulamamışlardı. Kartal'ın numarasını çevirip aradım, telefon çaldı çaldı açan olmadı. Peş peşe aramamın sonucunda sonunda açmıştı.
"Gül orda mı?", dedim onunla olan konuyu sonra halledecektim.
"Burada ne gezsin, Mardin de değil mi?", dedi Kartal ağladığı sesinden belliydi. Sonlara doğru panik olmuştu.
"Geceden beri yok burada. Oraya gelirse haber ver. Bende polise gidip kayıp başvurusunda bulunayım.", dedim. Kartal panikle bir şeyleri yere düşürüp kırdı.
"Bende burada arıyorum. Bulan haber versin.", dedi hızlı hızlı konuşarak telefonu kapattı. Konaktan çıkarak arabaya bindim. Gül'ün son bir kez daha kapalı telefonunu aradım olurda açtıysa umuduyla ama aradığınız kişiye ulaşılmıyor sesiyle telefonu kapattım.
Arabaya bindim çalıştıracağım sıra Kartal aradı.
"Buldun mu bir şey?", dedim.
"Buldum, İstanbul'a gelmiş. Hamza Mahir aradı, oraya geçiş.", dedim derin bir nefes aldım.
"Tamam. O sana emanet dikkat et.", dedi bir cevap vermedi. Telefonu kapatarak kafamı arkaya doğru arabanın koltuğuna yasladım.
"Allah'ım sen akıl fikir ver.", diyerek elimle yüzümü ovaladım.
*******
Konağın avlusunda toplanan aşiret büyüklerine kafam ile selam vererek. Masanın en başında ki sandalyeye oturdum. Cenk kolundan tuttuğu Devran'ı aşiretin huzura getirdi. Amcam ve Devrim bakışlarını bir kez olsun çevirip Devran'a bakmadı. Bir saattir konuştukları konunun sonunda Devran'a dönüp sormaya başladılar.
"Bunu nasıl yaparsın. İnsan topraklarından ayrılmak için ailesine böyle korkunç bir sonu reva göremez. Herkes fikirlerini anlattı ama benim merak ettiğim böyle bir karar aldıysan ailenin seni desteklemediği duruşlarından belli. Peki Devran efendi senin arkanda duran kişi kim? Onunda seninle beraber ceza alması gerekiyor. Yeni kimlik, dört senedir ne yiyip içtin, birinden maddi destek aldığın çok belli. Onun da adını vermeni bekliyoruz.", dedi Memo dayı. Devran yüzüne yayılan gülüşle gözlerini bana çevirdi.
"Kara ağam..", dedi bakışlar bana döndü. Tek kaşım havada ona bakmaya devam ettim. Devran'da ondan beklemediğim bir şekilde gülerek sözlerine devam etti.
"Benim arkamda kimse yok. Gitmek istedim, gittim çulsuz bir insan yada sağlıksız bir adam değilim ki. Elim tutuyor ayağım tutuyor. Çalışmak zor olmadı para kazanmak için.", dedi bakışlarını Memo dayıya çevirdi.
"Bu toprakları terk ederken Kansere yakalanmışsın. O halinle çalıştığına mı inanmamı istiyorsun?", dedi Memo Dayı. Üç sene önce sevdiği adama kaçtı diye kızının göz yaşlarına bile acımadan berdeli reddederek kızının ölmesini isteyen adamdı Memo dayı. Böyle olunca yere düşen başı göğe çıkıyormuş.. Kızı da şuan sevdiği adamla yurt dışında güzel bir yuva kurmuştu. İkinci çocuklarını kucağına almış ettiği yemin ile babası gibi olmayacaktı hiç bir zaman Berivan.
"Memo Dayı kanseri yendim, yurt dışında sağlık sistemi çok iyi aramızda kalsın. Ölürken kimseye hesap vermedim. Şimdi yaşıyorum diye vermeyeceğim. Canım ne isterse onu yaparım. Sizin bu saçama töre işleriniz bana sökmez. Siz gidin onları kadınlarınızda uygulayın. Çok seversiniz.", dedi son cümlesini ağızının içinde söylenerek kurdu.
Memo dayı ve bir kaç aşiret büyüğü Devran'ın bu şuursuz hallerine kurduğu cümlelere canı sıkıldı. Memo dayı ayağa kalkıp elindeki bastonu taş zemine vurdu.
CITEȘTI
KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI
DragosteBir kadını ağlatmak çok zor degildir aslında. Kadınlar her şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya. En az erkekler kadar yani! Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur. Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa, ağlatan onun yüreğine ulaşmış dem...
