4.|𝕐𝕆𝕃|

71.7K 2.5K 417
                                    

ozlem_okatan

"Eller buz tuttu."


Karşısında titreyen kıza bakıp konuştu.

"Sen aptal mısın!"

"Evet."

Beyaz'ın bu cevabına bir süre şaşırıp kaldı. Sonra kendine gelip konuşmaya devam etti.

"Bak seni ailenin kapısına götürdüm, eğer bu kapıya gelirsen ne olacağını söyledim arabada sana aptal! Başıma belasın.."

"Söyledin.."

"Şimdi hoca gelir nikâhı basar !O zaman ne yapacaksın Baş Belası!"

"Ben...İstemiyorum. " Derin bir iç çekti.

"Deme ya, o zaman hocaya da öyle deriz ne olacak biz istemiyoruz ! Nede olsa biz Mardin topraklarında yaşamıyoruz demi ! Töre yok demi ! Sen buradaki kanunları bilmez misin?!"

"Beni bırak, sende istemiyorsun bu evliliği, kendi ağzınla dedin arabada."

"Bak ben beni istemeyen birini hiç istemiyorum, hele aptal birini hiç !  Baş belası birini hele hele hiç. Sana bir kapı açtım git diye, her şeyi ayarlamıştım! Ama şuan neredeyiz bir saat sonra nikâhımız var ! Lan Cenk !!"

"Ben özür dilerim, yine aç o kapıyı bana olmaz mı ?"

"Yapamam...Bundan sonra benden sana bir gram merhamet yok Beyaz, kendin geldin kendin çek !"

"O ne demek ?"

"Ne demek biliyor musun !Nikâhı basınca karı koca olacağız, sabahına çarşafı isterler, aylar sonra bebek haberini! Ve daha neler isterler neler! Aklın yeter mi o işlere onu da bilmiyorum"

"Ben istemiyorum."

"Bu topraklarda herkes istediklerini yaşadığını mı, sanıyorsun sen?!"

Karşısında başını eğip ağlamaya devam etti Beyaz.

"Günün birinde bunlar için beni suçlarsan sana o konağın kapısını gösteririm, nasıl geri geldiğini. Geldin madem sorumluklarını bilerek yaşa bundan sonra !."

Kara arkasını dönüp odadan çıktı.

Beyaz hıçkırıklar içinde ağlamaya devam etti.
O böyle bir hayat istemiyordu.
O okuyacaktı..
Ne olmuştu böyle her şey saçma bir hâl almıştı.

Beyaz konağın kapısından bakışlarını çekti.
Ne çabuk geçmişti zaman. Dolan gözlerini silip elindeki tepsiyi masaya götürdü.

Kayın babasının ona seslenmesiyle ona baktı.

"Kocanı çağır kızım. "

Kara hazretleri daha yatıyordu !
Onu çağırmak işi de her zaman olduğu gibi gene Beyaz'a kalmıştı. Kayın babasına dönüp cevap verdi.

"Tamam baba."

Konağının üst katı Kara Ağaya aitti, Beyaz üst kata çıktı, odalarının kapısına gelince eliyle kapıya vuracakken eli öyle kaldı kapıda.

Ne garipti insanın kendi odasına girerken kapı çalma huyu !

Ama o hiç bir şeye aitlik hissetmiyordu, belki bundandı bir senedir bu huyu.

KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI Where stories live. Discover now