KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

57.BÖLÜM𝓑 ꧁♡❤♡꧂𝓚"

Kara korumalardan aldığı araba ile tozu dumana katarak gitmişti. Bense konağın kapısında korkarak dikilmiş onun arkasından öylece bakmıştım. Önümde beliren başka bir araba ile kendime geldim. Kartal arabadan inip bana baktı.

"Kara nerde, arıyorum açmıyor, bir şey mi oldu! Beyaz sen niye ağlıyorsun?", dedi Kartal panikle. Yaşlı gözlerimi kırparak içeri doğru girdim. Gül bizi görüne korkarak ayağa kalkıp yüzümüze baktı. "Ne oldu?..", dedi yavrusunun durumunu soruyordu. Bakışlarımı çekip hızlı adımlar ile konağın içine girdim merdivenleri hızlı hızlı çıkıp odama girdim. Vildan'ın kucağında gördüğüm Kaan Kara ile derin bir nefes alarak oğlumun yanına vardım.

"Vildan sen aşağı in.", dedim kucağında ki oğlumu alıp göğsüme yatırdım. Derin bir nefes çekerek rahatlamaya çalıştım. Yatakta oturmuş bana bakan Yonca'ya tebessüm ettim. "Beyaz?", dedi Gül. Arkamı dönüp kapının ağzında Kartal ile bana bakan anne babaya baktım. "Kötü bir şey mi oldu?", dedi gözlerini kısarak kucağımdaki oğluma daha çok sarıldım.

"Şey oldu.. Şey.. Devrim aradı Kara'yı.. Kara çocuğa dokunma dedi ama kötü bir şey oldu sanki telefonun diğer tarafında. Kara gitti ama ben onu ilk böyle kötü gördüm.", dedim anlattıklarımı tekrar yaşıyordum sanki. Kartal benim sözlerimden sonra yumruk yaptığı eli kapının kolcağına geçirip hızlıca çıktı odadan. Gül eliyle duvarı tutmaya çalışırken yere yığıldı. Vildan Gül'ün yanına çöküp kafasını dizlerine koydu. Yonca korkarak annesinin yanına gitti. Kucağımda ağlamaya başlayan Kaan Kara ile bende ağlamaya başladım.

KARA'DAN...

"Alo...", dedim bizim çocuklardan birinin bulduk demesini beklerken işittiğim ses ile elimi yumruk yaptım.

"Kara ağam iyi akşamlar, yanımda küçük yıldırım var dayısını anlatıp duruyor. Ben çok sıkıldım. Kardeşimin ismini bu çocuğa hiç yakıştıramıyorum. Ne yapsam ki? Hah buldum zaten kardeşimin kanıda yerde kalmıştı. Bir Devran öldü, bir tane daha ölebilir bence.", dedi bu şerefsizin kafası mı güzeldi!

"Devrim bak o çocuğun kılına dokun akraba demem senin yedi ceddini.", derken bana bakan Beyaz ile kendimi tutup küfür etmedim. Bakışlarımı Beyaz'dan çekerek arkamı döndüm kulağıma dayadığım telefondan gelen Devrim'in gülme sesi ile arabalara doğru yürüdüm.

"Şahin çukuruna gel Kara Ağa.", dedi sinirle kafamı salladım. Isırdığım dudağımı bırakıp sakin olmaya çalıştım.

"Bak ben tek geliyorum. Çocuğa dokunma.", dedim işittiğim bir el silah sesi ile dilim sustu. Ayaklarım bağı çözüldü sanki.. Kapanan telefon ile kulağımdan telefonu çektim. Korumadan istediğim arabaya atladım gecenin karanlığında arabayı şahin çukuruna doğru sürdüm. Yüreğime çöken his son duyduğum silah sesindendi.

"O çocuğa dokunduysan seni gebertirim Devrim... Gebertir.", diye kendi kendime yol boyunca söylendim. Şahin çukuruna gelmem ile arabayı gelişi güzel durdurup indim. Gecenin zifir karanlığında etrafı aydınlatan tek şey ayın ışığıydı. Bakışlarımı korku içinde etrafta gezdirirken elimi belime atıp silahımı çıkardım.

"Devrim! Çık lan ortaya! DEVRİİİM!", dedim şerefsiz hangi deliğe girdiyse çıkmıyordu. Buraya gel derken yürek yemişti amma. Benim konağımdan , benim yeğenimi kaçırarak ölümüne susadığını ispatladı, artık kimse elimden alamazdı seni Devrim yıldırım!

"Dayı..", diyen Devran'ın sesi ile sesin geldiği tarafa doğru koştum.

"Devran? Neredesin yeğenim?", dedim ağacın arkasında korkup yere çökmüş ağlayan yeğenimi kucağıma aldım. Hızlıca elimle üstünü kontrol ettim yara bere oktu çok şükür. Rahatlayarak sakin ir nefes aldım.