KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

9 | 𝕄𝕌𝕄 𝕀𝕊𝕀𝔾𝕀𝕐𝕃𝔸 𝔸𝕃𝕃𝔸ℍ'𝔸 𝕐𝔸𝕃𝕍𝔸ℝ𝔸 𝕐𝔸𝕃𝕍𝔸ℝ𝔸|

Multi medyada Bora Yıldırım ve eşi Burçin Yıldırım çifti var.
(Yani Karanın ikinci erkek kardeşi ve yengesi)

9.BÖLÜM

Beyaz ayakta öylece durdu. Şimdi hissettiği acı neyin nesiydi?..
Bu acının kaynağı kolundaki yara değildi.
Yaşadıklarını şöyle bir hatırladı...
Geriye kalan tek bir göz yaşı oldu.
Bitmiş miydi şimdi?
Kurtuluyor muydu bu hayattan?

Balkona çıkıp köşede duran resim atölyesine gitti.
Son kez Mardin'in sevmediği manzarasına baktı.

************
Eline aldığı son eşyalarını bavula koyarken kapı açıldı.
Dönüp arkasına bakmadım kim geldi diye. Odaya yayılan keskin parfüm kokusu kimin geldiğini gösteriyordu.

"Toplandın mı?" dediğinde Kara ağa Beyaz arkasını dönerek cevap verdi.

"Evet, son bir kaç bir şey kaldı." Bavulun fermuarını çekip kapıya yüzünü döndüm Beyaz. Kara Ağa sırtını duvara yaslamış ona bakıyordu.

"Hazırım ben." Dedi Beyaz ve Kara ağa doğru bir adım attım ve Beyaz da eş zamanlı olarak geri gitti. Bir saniye olsun bakışlarını ondan çekmezken yutkundu Beyaz.

"Her şeyi aldın mı?" Dedi tek kaşı kalktı.

"Evet." dedi titreyen sesim korkuyla birkaç adım daha geri gitti. Yine ona doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedeni titremeye başladı.

"Emin misin?" Cevap vermek istedi Beyaz ama söyleyecek bir şey bulamadı. Tek istediği şey şu an buradan kaçıp gitmekti.

Beyaz karşısındaki adamın tam olarak ne demek istediğini anlamamıştı. Kara yavaş adımlarla Beyazın üstüne yürüdü. Onu dolapla arasına sıkıştırdı. Beyaz panikle konuştu.

"Ne...yapıyorsun çekil." Kara elini arkadaki dolaba attı içinden aldığı küçük eczane poşetini çıkardı. Sonlara doğru sessiz ama sinirli bir şekilde konuştu.

"Ama bak bunları unuttun!" Poşetten çıkardığı doğum haplarını Beyazın yüzüne attı.

"Bu odada, bu şehirde bundan sonra sana ait bir şey görmek istemiyorum!" Eliyle yerdeki hapları gösterdi.

"Onları da al defol!" Beyaz gözlerini sımsıkı yumdu. Kara sinirle giysi odasından çıktı. Beyaz gözünden akan damlarla yerdeki doğum kontrol haplarına baktı. Eğilip yerdeki hapları topladı.

Kara nasıl öğrenmişti?..

Hapları hep Burçin'den rica ederek gizlice ona aldırırdı ama Kara öğrenmişti...

Odadan çıkarken balkona baktı. Ordaydı.. Ne zaman vazgeçmişti bu adamdan Beyaz? Bunun bir önemi var mıydı? Birden çok sebeplerin sonucu bitmişti..
Sessizce önüne dönüp elindeki valizle odadan çıktı.

*********
"Beni ara olur mu, bir şeye ihtiyacın olursa mutlaka ara, ben hemen gelirim dostum."

"Sağ ol Burçin...Ama bundan sonra görüşmesek daha doğru olur." dedi Beyaz. Onun içinde onlardan ayrılmak zordu ama en doğru olanda buydu.

"O nasıl sözler Beyaz?" dedi Burçin ağlamaklı bir sesle

"Beni arama görüşmeyelim.." Burçin ,Beyaz'ın sözlerine ağlayarak baktı. Bora eşinin elini tuttu. Yengesine hoş çakal dedikten sonra eşini odalarına çıkardı.

Beyaz sessizce Burçin'in arkasından konuştu.

"Affet dostum...Affet...En doğrusu bu Celladımın seni ve beni rahatsız etmemesi için en doğrusu bu be can.." dedi fısıltı ile.