" Koptu ciğerden feryat"
2.BÖLÜM |ℕ𝕀𝕂𝔸ℍ |
Keyifli okumalar
Yanımıza bir kadın geldi. Gözlerimi ondan çektim. "Gel kızım içeri geçelim." Dedi sevecen yüz hali bugün yaşadıklarım arasında iyi gelen tek şeydi.
"Teşekkür ederim ben gitmek istiyorum." Kafamı iki yana sallayarak bulunduğum bu saçma tablodan çıkmak istiyordum. Kapıya doğru yürürken bileğimden tutmasıyla bir adım bile atamadım.
Kız çocukların kaderi annelerine çekermiş önce bileğimdeki ellere sonrada bakışlarımı onun boş bakan gözlerine çevirdim. Sanki gizli bakıyordu gözleri. Ne doğruymuş. Ben babama benzeyen bir adamla evlenmiştim. Kara Yıldırım. Kolumdaki elin sahibine sinirle tısladım! Bu neydi be, gelen giden koluma yapışıyor!
"Bırakın kolumu !"
Bana cevap bile verme gereği hissetmemişti. Kara hazretleri peşinden beni konağa doğru sürükledi. Şaşkın bakışlar içinde ayaklarım istemediği yollara sürüklendi.
"Bırak kolumu Ağa!" Sesim yüksek çıkmıştı.
Durup bana baktı. Yutkunarak etrafıma bakmak istedim.
"Adın neydi senin?" Dedi sert sesiyle.
Benim ses tonumun da onunkinden farkı yok denecek şekilde çıkmıştı.
"Sana ne neyse ne, bırak kolumu, gitmek istiyorum. Bir şeyi, bir kez denince anlamıyor musun sen? " Erkekler aptaldır diye boşa dememişti diyen.
Benim sözlerime karşılık tek kaşını kaldırdı, bileğimin üstünde duran eli gerildi. Babam kadar sert değildi ama gevşekte değildi. Sözlerime şaşırdı mı kızdı mı anlayamadım. Beni küçümseyen hareleri ile baştan ayağa inceledi. Bakışları kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Bir an bileğimden çekmesiyle yüzüm çenesine değdi. Beklemediğim bu tepki karşısında irice açılan gözlerim ile nefes almayı bıraktım. Kulağıma yaklaşarak tane tane konuştu. Burnuma gelen hoş koku ile gevşemek istedim.
"Bakalım Beyaz hanım beni ve hayatımdaki karanlıkları ismin gibi beyaz yapacak mısın?" Sözleri titremem sebep oldu. Ben ona öyle bir vaatte mi bulunmuştum?
Hayır!
"Siz galiba yaşınızdan dolayı duyma yetinizi kaybediyorsunuz. Üzülmeyin bu yaşta normal şeyler bunlar. Bence siz gidin hayatınızı beyaza çevirecek başka birini bulun. Hatta direk şöyle yapın size böyle vaat veren biriyle birlikte olun. Vaat vermeyen birini kendinize tutsak edemezsiniz."
Ondan uzaklaştım. Kendimden emin bir halde fısıldadım sadece.
"Ben...Ben evime gitmek istiyorum.." Donuk bakışları yüzümde dolandı.
Bakışlarındaki düşüncelere yetişemedim, sanki uçurumdan düşerken ilk gelen yardım eli gibi bakışları varken duruşu asla öyle değildi. Beni o uçurumdan iten şüpheli gibiydi. Neden bana garip bakıyordu. Titrek bir nefes çektim içime. Duygu geçişlerim belki onu şaşırtmıştı. Derin bir çekerek nefes aldı omuzları yükseldi ve öyle kaldı.
Deliye bağlamış bu halime ben kendimde anlam veremiyordum. Gözlerimi kırpıştırarak aramızdaki sessiz bakışmayı ilk o böldü.
Bir evim, bir ailem yoktu benim sadece dilimde alışkanlıklarımdan dönen bir kelime vardı.
Evime gitmek istiyordum. Evim mi kalmıştı benim bugünkü olanlardan sonra.
VOUS LISEZ
KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI
Roman d'amourBir kadını ağlatmak çok zor degildir aslında. Kadınlar her şeye ağlayabilir; bir filme, bir şarkıya, bir yazıya. En az erkekler kadar yani! Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur. Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa, ağlatan onun yüreğine ulaşmış dem...
