San w ciągu siedemnastu lat zdążył stracić naprawdę wiele. W przeciwieństwie do Wooyounga, jego życie wcale nie było kolorowe. Jednak obecność Junga w jego codzienności sprawia, że każdego dnia ma nadzieję na lepsze jutro.
Wierzy, że razem mogą sobi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Wooyoung chciał odwiedzić Sana z samego rana jeszcze przed szkołą. Jednak nie było to możliwe. Odległość od szpitala do szkoły była zbyt duża, by mógł się wyrobić w czasie, a także nie chciał męczyć chłopaka już na początku dnia. Powinien odpocząć, żeby później mogli spędzić znów razem trochę czasu.
Do szkoły zawiozła go mama, po czym od razu spotkał się z Yeosangiem i Seonghwą, którzy czekali na niego przy wejściu. Przez całą sytuację z wczoraj żadne z nich nie mogło zmrużyć oka, a także zapomnieli o zbliżającym się teście. Dlatego też właśnie on był dziś ich głównym tematem.
- Nie zdążę się niczego nauczyć - stwierdził Yeosang - ostatnio zeszyt miałem w ręce miesiąc temu, nie zaglądam do niego bez potrzeby! Jak ja mam powtórzyć materiał w ciągu jednego dnia?
- Dlatego zapowiadają testy wcześniej - odparł Seonghwa - Naprawdę kompletnie nic się nie nauczyłeś?
- Nic a nic! A ty co, mądralo? Niby próbujesz mi powiedzieć, że się uczyłeś?
- Tak. Powtarzałem materiał codziennie odkąd zapowiedzieli sprawdzian. Oprócz wczoraj.
Ta odpowiedź trochę zgasiła Kanga i nie miał pojęcia jak ma się odgryźć. Naprawdę się nie spodziewał, że Park należy do pilnych uczniów. Przecież on zawsze tylko śpi! A jak nie śpi, to sprząta. To były zazwyczaj jego wymówki, gdy chciał się z nim spotkać.
- Znając życie, język mi się poplącze i obleję - stwierdził Wooyoung. No tak, on miał troszkę inną sytuację, w której o ściąganiu nawet nie było mowy. Sam musiał wszystko zapamiętać i odpowiedzieć ustnie w innym terminie.
- Mam nadzieję, że San czuje się już lepiej i niedługo go wypiszą - westchnął Yeosang zmieniając temat.
- Myślę, że popołudniu będzie mógł wrócić do domu - stwierdził Jung - Mówili, że to nic poważnego, więc chyba nie będą go trzymać niewiadomo ile, prawda?
- Bądźmy dobrej myśli - podsumował Seonghwa, po czym wszyscy udali się na lekcje.
✧
Dzień dla Sana nie zaczął się zbyt dobrze. Po rozmowie z lekarzem, dość długo rozmyślał nad tym, co powinien zrobić. Koło południa do sali zawitała jego ciotka. Zdążyła już porozmawiać z ordynatorem i wiedziała o stanie zdrowia chłopaka.
- San? Możemy porozmawiać? - zapytała niepewnie podchodząc do łóżka.
- Mmh - mruknął w odpowiedzi.
- Rozmawiałam z twoim lekarzem. Powiedział mi o...
- To nie jest pewne - przerwał jej.
- Tak, wiem. Jednak gdybyś faktycznie potrzebował leczenia, pomyślałam, że lepiej by było gdybyś... Wyjechał na jakiś czas. Z nami. Do Seulu.
