San w ciągu siedemnastu lat zdążył stracić naprawdę wiele. W przeciwieństwie do Wooyounga, jego życie wcale nie było kolorowe. Jednak obecność Junga w jego codzienności sprawia, że każdego dnia ma nadzieję na lepsze jutro.
Wierzy, że razem mogą sobi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
San nie był przekonany co do zostawania u chłopaka na noc, ale też nie uśmiechało mu się wracać po ciemku. Niepewnie skierował się do pokoju Wooyounga, gdzie ten polecił mu, żeby znalazł sobie jakieś ubrania w szafie. Było już blisko 20:30, ale nie miał potrzeby, by już przygotować się do spania. Poczuł się dziwnie siedząc teraz na łóżku przyjaciela i miał cichą nadzieję, że to sen, a on zaraz będzie w domu. Nie lubił nocować u znajomych. Było to dla niego niekomfortowe i niezręczne.
- San, przygotowałam ci ręcznik na pralce, więc możesz iść się kąpać, a co do ubrań, chyba Woo cię już obsłużył - oznajmiła kobieta, wchodząc do pokoju syna - Możesz spać tutaj? W salonie na kanapie jest zimno, a nie chcę cię tam wyganiać.
- Jasne. Obojętne mi to - odparł czarnowłosy, choć nawet jeśli będzie mu ciepło i wygodnie - nie zaśnie.
- Nie przeszkadza ci to? - spytał Jung, gdy jego mama wyszła - Mogę iść do salonu, jeśli chcesz.
- Nie, nie. Nie chcę cię wyganiać z twojego własnego pokoju.
- Ale jeśli to dla ciebie niewygodne...
- Daj spokój - przerwał mu z machnięciem ręki.
Zrobiło się dziwnie cicho, ale San wcale nie miał zamiaru się odzywać. Był zmęczony, choć nie do końca wiedział czym. Położył się obok młodszego, a jego oczy same zaczęły się zamykać. Gdy już powoli odpływał, usłyszał głos Junga.
- Idziesz się kąpać?
San zerwał się lekko rozkojarzony.
- Tak, tak. Daj mi 5 minut - odparł i wziął ze sobą ubrania i wyszedł.
Kolejną czynnością, której nienawidził robić w obcym domu, to właśnie kąpiel. Miał wtedy dziwne uczucie, którego nie potrafił wyjaśnić. W każdym razie, nocowanie było od zawsze dla niego katorgą. Ostatnio noc spędził z przyjacielem w podstawówce, lecz już wtedy miał problemy z chociażby zaśnięciem.
Odłożył pożyczone ubrania na szafkę obok. Jak powiedziała pani Jung, na pralce czekał na niego ręcznik. Swoją koszulkę i inne części garderoby zostawił również w tym samym miejscu i wszedł pod prysznic. Mówiąc Wooyoungowi, by zaczekał pięć minut, nie miał na myśli ani sekundy dłużej. Dlatego też po niecałych 2 minutach stał już na dywaniku, wycierając się i ubierając pożyczone od przyjaciela ubrania. Następnie wrócił do pokoju, gdzie Jungowi widocznie się przysnęło.
- Woo, nie śpij jeszcze - szturchnął go lekko, śmejąc się pod nosem.
- Co? Ah, tak, tak. Nie spałem.
- Ta, oczywiście. Łazienka wolna, możesz iść się kąpać.
- Okej, okej - odparł szybko i wstał, również ze swoimi ubraniami, po drodze jeszcze odmawiając pomocy Sana. W swoim domu czuł się na tyle pewnie, że poruszał się wszędzie bez problemu i niczyjej pomocy.
