San w ciągu siedemnastu lat zdążył stracić naprawdę wiele. W przeciwieństwie do Wooyounga, jego życie wcale nie było kolorowe. Jednak obecność Junga w jego codzienności sprawia, że każdego dnia ma nadzieję na lepsze jutro.
Wierzy, że razem mogą sobi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Wooyoung przez długi czas nie mógł się opanować. Rozpłakał się jak małe dziecko i wtulił w Sana, który zdezorientowany zaczął głaskać go po głowie, nie mając pojęcia co powiedzieć. Gdy bawił się jego włosami, w końcu poczuł jak chłopak się uspokaja. Przestał płakać i wziął kilka głębokich wdechów. San trafił w jego słaby punkt, dzięki czemu w końcu doszedł do siebie. Uwielbiał, gdy ktoś dotykał jego włosów. Zawsze go to odprężało i nie wiedział dlaczego, ale bardzo to lubił.
- Przepraszam - wyszeptał wciąż wtulony w czarnowłosego.
- Nie masz za co - uśmiechnął się - Każdy czasem potrzebuje chwili na wylanie swoich smutków. Jadłeś coś?
- Nie. Nie miałem apetytu.
- W takim razie przyniosę ci coś.
Odsunął od siebie chłopaka, po czym wstał i wyszedł z sali, kierując się do automatu, gdzie zamierzał kupić Wooyoungowi jakiegoś batona. Nie był pewien czy będzie mu smakował, ale dla niego liczyło się tylko, żeby zjadł cokolwiek. Wrócił do sali, a na dźwięk jego kroków, Jung podniósł wzrok. Ponownie zajął miejsce na łóżku chłopaka.
- Kupiłem ci batona.
- Nie musiałeś. Powinieneś odpoczywać po operacji.
- Nic mi nie będzie. Jedz - podał mu batona i uśmiechnął się lekko, gdy ten od razu wziął się za jedzenie - Opowiesz mi coś o sobie?
- Jeśli położysz się u siebie na łóżku - postawił warunek, na co San niechętnie przystał - Nie wiem co konkretnie chcesz wiedzieć. Jestem jedynakiem, obecnie jestem w drugiej klasie liceum. Teraz dotarło do mnie, że nie wiem ile masz lat.
- Siedemnaście.
- Ja też - posłał mu uśmiech - Znaczy za miesiąc. Ale i tak jesteśmy w tym samym wieku.
- Co lubisz robić? Masz jakieś zainteresowania?
- Chyba nie. Nic szczególnego.
- Kompletnie nic? - zdziwił się San, na co drugi przytaknął.
- A ty? Nic o tobie nie wiem.
- Choi San, siedemnaście lat, urodzony 10 lipca 1999 roku, jestem w drugiej klasie liceum. Coś jeszcze? - zaśmiał się cicho.
- Bardziej chodziło mi o zainteresowania, rodzinę - odparł młodszy - Ale te informacje też będą przydatne.
- Mam kolekcję pluszaków. Mogę was kiedyś zapoznać.
- Ty tak na serio? - Wooyoung parsknął śmiechem, nie wierząc w słowa chłopaka.
