San w ciągu siedemnastu lat zdążył stracić naprawdę wiele. W przeciwieństwie do Wooyounga, jego życie wcale nie było kolorowe. Jednak obecność Junga w jego codzienności sprawia, że każdego dnia ma nadzieję na lepsze jutro.
Wierzy, że razem mogą sobi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Wooyoung nie zrozumiał za bardzo, co miał on wspólnego z kłótnią przyjaciół, ale miał zamiar jakoś o to zapytać później. Słuchał jednak dalej, a co bardzo go zaciekawiło - poruszyli temat Sana. Nawet jeśli rozmawiali po cichu, bardzo dobrze ich słyszał.
- Co ty w ogóle gadasz?! San nie umrze! - usłyszał głos Yeosanga, co sprawiło, że jego serce zatrzymało się na krótki moment. Wszedł do pomieszczenia, nie zważając, że miał się nie wtrącać i nie podsłuchiwać.
- D-dlaczego San miałby umrzeć? - zapytał drżącym głosem. Pozostała dwójka spojrzała na niego z przerażeniem. Nie w taki sposób miał się dowiedzieć...
- Woo...
- Co to do cholery miało znaczyć?! Dlaczego San ma umierać?!
- Woo, po pierwsze, proszę uspokój się - poprosił Seonghwa - Nie chcieliśmy ci mówić, bo San sam chciał ci o tym powiedzieć. Myśleliśmy, że niedługo ci powie, ale to się ciągnie coraz dłużej...
- Co powie?
- Gdy San wyjeżdżał, zapytałem go, co jest prawdziwym powodem. Wydawało mi się to zbyt podejrzane - zaczął Seonghwa wiedząc, że nie może już ukrywać prawdy przed młodszym - Powiedział mi wszystko.
- Czyli?
- Wiesz jak umarła siostra Sana?
Wooyoung zastanowił się przez chwilę. Nie przypominał sobie, by chłopak kiedykolwiek wspominał o jego siostrze. Dopiero teraz zaczynał rozumieć, jak mało o nim wie. Pokręcił niepewnie głową, wstydząc się przyznać, że nie wie nic o jego rodzinie.
- Zmarła trzy lata temu, gdy kilka miesięcy wcześniej zdiagnozowali u niej białaczkę. Kiedy był w szpitalu, wykryli ją też u niego.
- San ma białaczkę?!
- Wczesne stadium. Wyjechał, by mieć większe szanse na wyzdrowienie. Nie chciał ci mówić, bo-
- Wiem, bo nie chciał mnie martwić! Mam go dość! Cały czas kłamał! Udawał, że dobrze się czuje i wciskał mi kit o jakichś sprawach rodzinnych! A wy? Nie pisnęliście słówka!
- Woo, naprawdę chcieliśmy ci powiedzieć - odezwał się Yeosang - Ale baliśmy się twojej reakcji...
- Ukrywaliście przede mną, że San jest chory! Czy uważacie to za sprawiedliwe?! Jakbyś się poczuł, gdybym nie powiedział ci, jakby to Hwa był na miejscu Sana?
- Przepraszam, Woo. Wiem, że to było niemiłe, ale San zabronił nam cokolwiek mówić.
Wooyoung nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że zaczął płakać. Nie obchodziło go to nawet w tym momencie. Był wściekły na swoich przyjaciół i chłopaka. Nie powinni ukrywać przed nim takich rzeczy.
- Nie, on nie może umrzeć! Nie może!
- Wooyoung, on nie umrze, słyszysz? - spoważniał Kang, chwytając przyjaciela za ramiona - Nie umrze, bo to San. Nie odejdzie nigdzie bez ciebie.
