កូនបំណុលស្នេហ៍

Ep40 : ម្រាមដៃនាង

   "ចិញ្ជៀននេះបងអោយខ្ញុំហើយ..."

   "វាជារបស់ថេយ៉ុងមិនមែនរបស់ឯងទេ"ថេយ៉ុងព្យាយាមលេបទឹកមាត់ផ្សើមបំពង់ក តាំងស្មារតីមើលមុខជុងហ្គុកអោយបានច្បាស់ បើគេមិនមែនជាថេយ៉ុងតើគេជាអ្នកណា?

   "ធ្វើទៅបើបងសប្បាយចិត្ត"ពេលនេះគេឈប់រើហើយបិទភ្នែករម្ងាប់ភាពឈឺចាប់ដែលស្ថិតនៅក្នុងទ្រូង គេសម្លឹងមើលកាំបិតដែលកំពុងចាក់តម្រង់មករកដៃនាងគេហើយសើចដូចមនុស្សវិកលចរិត។

   ជ្រឹប!

   "អ្អាក៎!!"ថេយ៉ុងស្រែកពោរពេញដោយភាពឈឺចាប់ពេលកូនកាំបិតនោះចាក់ត្រង់គល់ម្រាមដៃនាងគេហើយកាត់វាយកតែម្តង ឈាមបាញ់ឆ្វាចម្ចាស់ខ្លួនស្រែកថ្ងួចថ្ងូរវេទនាជាងស្លាប់ទាំងរស់ទៅទៀត។

   "យកម្រាមនោះទៅក្រវាត់ចោលទៅហើយយកចិញ្ជៀនមកអោយយើង"ជុងហ្គុកទម្លាក់កន្ទុយបារីចោលហើយយកជើងញីវាទាល់តែខ្ទេចទើបគេងើយមុខទៅបញ្ជាកូនចៅ ពីរនាក់នោះស្រវារើសម្រាមដៃថេយ៉ុងដកចិញ្ជៀនចេញហើយបោះម្រាមដៃនោះទៅម្ខាងរួចហុចចិញ្ជៀនពេជ្រត្បូងគ្រីស្តាល់មកអោយម្ចាស់ដើមវាវិញ។

   "អូយយ៎!"ថេយ៉ុងរមួលខ្លួនទាំងភាពឈឺចាប់យកដៃមកក្តោបប្រអប់ដៃឆ្វេង ខាំបបូរមាត់មើលម្រាមដៃដែលដាច់ចេញពីគល់ក្នុងទ្រូងស្ទើរស្ទះ។

   "យើងប្រាប់ហើយថាយើងមិនចូលចិត្តនិយាយច្រើនដងទេតែឯងមិនស្តាប់"ជុងហ្គុកយកប្រអប់ចិញ្ជៀនមកដាក់ចិញ្ជៀនដែលដាបដោយឈាមនោះវិញ គេអង្គុយគងអន្ទាក់ឡាមើលសភាពវេទនារបស់ថេយ៉ុងដោយទឹកមុខរាបស្មើជាទីបំផុត។

   "សម...សម្លាប់ខ្ញុំទៅ"

   "ជុៗ! មិនទាន់ដល់ពេលទេ ពួកឯងដោះច្រវ៉ាក់ហើយចាត់ការទៅមិនចាំបាច់ស្រាយចំណងដៃទេ"គេងាកទៅបញ្ជាកូនចៅជិត10នាក់នោះ ទឹកមុខស្មើធេងខុសពីសព្វដង ពួកនោះគ្រាន់តែលឺសម្តីជុងហ្គុកភ្លាមក៏សម្រុកចូលទៅរកថេយ៉ុងខ្លះក៏ចាក់សោរច្រវ៉ាក់រីឯខ្លះទៀតក៏ប្រតិបត្តិការលូកលាន់ថេយ៉ុងឥតប្រណី។

   "ជុង...ជុងហ្គុក!!"ថេយ៉ុងព្យាយាមហៅឈ្មោះមនុស្សដែលគេស្រលាញ់បំផុតស្របពេលដែលខ្លួនគេត្រូវរលាយទៅហើយ គេរឹងមាំពេកមែនទេ? មកទល់ពេលនេះគេអាចត្រឹមតែរក្សាទឹកមុខរាបស្មើសម្លឹងមើលទៅជុងហ្គុកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់! តែដឹងទេថាគេឈឺចាប់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា? អ្វីដែលគេមិននឹកស្មាននោះគឺពេលនេះ...ពេលនេះជុងហ្គុកបញ្ជាពួកបែកថ្នាំអស់នេះអោយមករំលោភបូកលើគេ សង្ឃឹមថានេះជាលើកចុងក្រោយដែលគេអាចមើលឃើញផ្ទៃមុខបុរសឃោរឃៅម្នាក់នោះ។