#7ថ្ងៃក្រោយ
កន្លងផុតទៅជាច្រើនថ្ងៃដែលជុងហ្គុកតែងតែចេញទៅពិនិត្យឯកសារនៅកាសុីណូហើយត្រឡប់មកញុំាបាយល្ងាចជាមួយថេយ៉ុងនៅ Apartment ហើយគេក៏មិនធ្លាប់ធ្វើអីលើសការអនុញ្ញាតរបស់ថេយ៉ុងក្រៅពីអោបនិងថើបតែប៉ុណ្ណឹង។ ជុងហ្គុកក៏មិនបានហាមឃាត់មិនអោយថេយ៉ុងធ្វើការដែរព្រោះថេយ៉ុងប្រាប់ថាគេស្រលាញ់ការងារនោះ វាជាការងារដែលគេអាចសម្តែងបានគ្រប់ពេលវេលា គេអាចពាក់របាំងមុខបិទបាំងអារម្មណ៍ពិតដែលគេមាន គេអាចលាក់បាំងអត្តសញ្ញាណខ្លួនឯងយ៉ាងល្អ។
"ថ្ងៃនេះបងសុំគេងនៅទីនេះ"ជុងហ្គុកដាក់អាវធំពាក់លើកៅអីហើយអង្គុយចុះទល់មុខថេយ៉ុង ក្លិនអាហារឈ្ងុយឈួលច្រមុះធ្វើអោយក្រពះគេសម្រុកចង់ញុំាតែម្តង។
"គ្មានហេតុផលច្បាស់លាស់មិនអោយគេង"
"ហេតុផលឬ? ថ្ងៃនេះជីហ៊ុនមិនអាចមកទទួលបានទេព្រោះត្រូវទៅមើលកាសុីណូជំនួសបងហើយឡានបែកកង់ទៀត"
"ជិះតាក់សុីក៏បាន"
"បងមិនជិះ! បងជាអ្នកណាឯងក៏ដឹង"
"កូនចៅបងរាប់សិបនាក់អោយមកទទួលមក"
"ថេយ៉ុង! បងចង់គេងអោបឯងមិនបានទេឬ? ម៉េចក៏យូរទៅកាន់តែចិត្តអាក្រក់បែបនេះ?"ដោយអស់លេសដោះសារគេក៏និយាយការពិតចេញមកតែម្តងថែមទាំងយកសមឆ្កឹះបាយទៅមកមិនព្រមញុំាទៀត។
"ឆឹស! សម្បូរលេសណាស់ អោយបងគេងក៏បានតែត្រូវគេងលើសាឡុង ហាមប្រកែក! បើបងហ៊ានប្រកែកខ្ញុំនឹងខលហៅសន្តិសុខអោយមកអូសបងចេញមិនខាន"
"ចង់ធ្វើបាបបងក៏តាមចិត្ត"ជុងហ្គុកញាក់ចិញ្ចើមដាក់ថេយ៉ុងហើយពេលញុំាអាហាររួចពួកគេក៏អង្គុយលើសាឡុងមើលទូរទស្សន៍ជាមួយគ្នាដោយជុងហ្គុកគេងកើយភ្លៅថេយ៉ុង ពេលមើលរឿងចប់ថេយ៉ុងក៏ឡើងទៅបន្ទប់ចំណែកជុងហ្គុកក៏គេងហាលមូសនៅត្រង់នោះឯង។
មេឃកាន់តែយប់អាកាសធាតុកាន់តែចុះត្រជាក់ ជុងហ្គុកគេងអង្កុញជើងអោបខ្លួនរើទៅមកមិនឈប់ព្រោះគេមិនធ្លាប់គេងលើសាឡុងបែបនេះទេតាំងតែពីធំដឹងក្តីមក ទើបតែលើកនេះគឺត្រូវប្រពន្ធដេញអោយមកដេកនៅត្រង់នេះហ្នឹងណា៎។
YOU ARE READING
កូនបំណុលស្នេហ៍
Actionត្រូវចាំថាទឹកភ្នែកឯងជាក្តីសុខរបស់យើង... ក៏ត្រូវចាំដូចគ្នាថាខ្ញុំគ្មានថ្ងៃសម្រក់ទឹកភ្នែកអោយលោកឃើញជាដាច់ខាតជុងហ្គុក ឡេវីហ្គា !!!
