Şu zamana kadar okuduğunuz Berdel kitaplarını unutun, bu başka.💦
Ah Mardin güzel Mardin. Taş konaklar ile dolu, tepedeki güneş sayesindeki kavrultucu sıcakları ile dolu Mardin.
Doğan sadece güneş değil; bazen ölüm, bazen aşk. O dört duvarlı konakl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gülümseyerek sol tarafıma döndüm. Kapıyı açan kişi Leyla'ymış ona ve annesine sarıldım. Yengesine, burada çalışan hizmetlilere de sarıldım. Hepsi çok güler yüzlüydü.
Kadınlar büyük salona, erkekler de başka bir büyük salona geçmişlerdi. Leyla kahve yapacağını söylediği için bende ona mutfakta yardım ediyordum.
"Babaannem 27 yıl sonunda ilk defa gözlerini açtı biliyor musun? O yüzden bu kadar fazla tepki verdik." Gözlerim kocaman açıldı.
"Ben bilmiyordum. Kör zannetmiştim Onu." Diyerek dudaklarımı ısırdım. Leyla benim halime güldü. "Öyle bir şey. Bende kör diye düşünüyordum ama bugün ilk defa kör olmadığını anladım." Kafamı salladım.
3 tepsiye de fincanları dizmiştim. Leyla kahveleri doldurdu. Mustafa abimin tuzlu kahvesini alarak mutfaktan çıktı. Bende peşinden diğer erkeklerin kahvelerini alıp çıktım.
Hümeyra da yengemin yanındaydı büyük ihtimalle. Şu an benim yerime o taşısaydı güzel olurdu aslında kahveleri ama neyse.
Leyla erkeklerin salonuna girdi. Peşinden bende girdim ama kapının kenarında bekledim. Gözlerim sadece titrettiğim tepside ve kahvelerdeydi. Nedensizce utanıyordum.
Leyla tepsiyi elimden alınca kafamı kaldırmak zorunda kaldım. Karşı koltuktaki ismini bilmediğim iki adam da bana bakıyordu. Birisi Hümeyra'nın evleneceği adamdı diğerini de tanımıyordum. Daha doğrusu ikisini de tanımıyordum.
Kafamı eğip hızla salondan çıktım. Aşağı katta (giriş katında) bulunan mutfağa girdim. Diğer tepsiyi aldım ve mutfaktan çıktım. Merdivenlerden inen Leyla'ya "sen bu tepsiyi al dağıtmaya başla, ben diğerini alıp geliyorum."
Kafasını sallayıp elimdeki tepsiyi aldı ve yukarı çıkmaya başladı. Mutfaktan son tepsiyi de alıp çıktım. Hizmetli abla yardım etmek istemiş ama ben gerek olmadığını kendim yardım edeceğimi söylemiştim.
Kadınların salonuna girdiğimde Leyla'nın tepsisinin boşaldığını gördüm. Elimdeki tepsiyi uzatıp boş tepsiyi aldım ve kenara çekildim.
Koltuklarda oturan kadınlar beni süzüyordu ve bu benim istemsizce rahatsız olmamı sağlıyordu.
Hümeyra'nın yanındaki boş yere oturdum. "Niye gelmedin?" Diye fısıldadım. Omuz silkerek önüne döndü. "Ben onların gelini olmak istemiyorum geç sen ol napıyım." Dedi. Gözlerim kocaman açıldı.
Neyseki kimse duymamıştı ve rezil olmamıştık. Leyla kahveleri dağıtınca yanıma oturdu. Kadınlar sohbet etti biz de dinledik. Havadan sudan, eskilerden derken de saat epey geçmişti.
Amcamlar içeriden Leyla'yı ve yengemleri çağırdı. Onlar giderken ben de adının Fatma olduğunu öğrendiğim çalışandan lavobayı sormuştum.
