Şu zamana kadar okuduğunuz Berdel kitaplarını unutun, bu başka.💦
Ah Mardin güzel Mardin. Taş konaklar ile dolu, tepedeki güneş sayesindeki kavrultucu sıcakları ile dolu Mardin.
Doğan sadece güneş değil; bazen ölüm, bazen aşk. O dört duvarlı konakl...
9.Bölüm YOLCULUK Bölümü beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.'
Çağrı arabadan inince peşinden bende indim. Konağın önünde çalışan abilere gülümseyerek içeri girdim.
Saat akşam kaç olmuştu bir fikrim yoktu ama karnım çok açtı. Zaten sabah da düzgün bir şey yememiştim.
"Sen odaya çık dinlen. Reçetedeki kremi ve ağrı kesicileri şimdi çocuklar alır." Kafamı salladım. Bu sırada da kaşlarım çatıldı çünkü kafamda yemenim yoktu. Niye fark etmemiştim ki?
"Ne bekliyorsun Beren çık odaya." Çağrı'ya göz devirip merdivenlere yöneldim ve soluk soluğa üç katı çıktım.
Elimin hiç bir şeyi yoktu. Sadece 2 krem süreceğim ve iyileşecekti. Odanın kapısını kapattım. Yemenim bıraktığım gibi koltukta duruyordu.
"Of Of." İçimde olan sıkıntı geçmiyordu, darlanıyordum. Giyinme odasına girdim ve üzerimdeki elbiseyi zar zor çıkarttım. Yeni yeni dolapta dizili olan geceliklerden birisini alıp giyindim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Geceliğin hırkasını da alıp giyindim çünkü biraz açık bir gecelikti. "Şimdi yarın sabah gideceksek valizlerimiz de yok bizim." Kendi kendime konuşmakta çığır açacaktım yakında.
Giyinme odasındaki dolaplara tek tek baktım ama yoktu. Odadan çıkacağım esnada kapının kenarında iki büyük valiz olduğunu fark ettim.
Gülümseyerek bir tanesini aldım ve bir haftalık kendi kıyafetlerimi hazırladım. İlk defa şehir dışına çıkmayacağım için ne konulacağını biliyordum neyseki.
Kendi valizimi hazırlayıp sadece ağzını kapattım. Bu elimle kaldıramazdım.
Gözlerim bir diğer valize gitti. Acaba Çağrı'nın valizini de hazırlasa mıydım? Oturduğum çıplak zeminden kalktım. "Banane canım kendisi hazırlasın."
Kapının kulpunu tuttum ama daha sonra vazgeçtim. İnsanlık için yapacaktım bunu yoksa yapmazdım. Hem canım da sıkılmış olabilir ama boşver.
Valizi sürükleyerek onun dolaplarının önüne geldim. Valizi yere bırakıp ağzını açtım ve kıyafetlerine bakmaya başladım. Hem düzenli bir şekilde takım elbiselerini hem de normal hayatta giyebileceği kıyafetleri koymam gerekirdi.
Tişört ve pantolonlarını düzenleyip koydum. Eşofman takımlarını da koydum ama gömlek ve ceketlerini ütüsü bozulmaması için elbise askısına astım.
Ve evet işim sonunda bitmişti. İç çamaşırlarını da kendisi koysun değil mi o konulara ben karışamazdım yani. Hem valizini düzledim, o bile çok gelir ağamıza.
Giyinme odasının ışıklarını kapattım ve odaya geçtim. Hâlâ gelmemişti, nereye gitmişti ki Bu?
Koltuğa oturdum ve sehpanın üzerinde duran çocukluk aşkımın fotoğrafına baktım. Büyümüş ve öküz olmuştu. Niye böyle kalmamıştı ki bu.
