KIRMIZI KUŞAK

11.Bölüm BALAYI

11.Bölüm BALAYI
Bölümü beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.'

Boynumu kaşırken gözlerimin dolmaması için elimden geleni yaptım . "İrem sen yanlış anlamışsın galiba. Beren evimizde çalışan birisi değil. Çağrı'nın karısı."

İrem denilen kadın içtiği kahveyi püskürtürken şok olmuş ifade ile Demet'e bakıyordu. "Ne dedin sen?" Sesi yüksek çıksa da bu şaşırdığı için olmalıydı.

"Çağrı'nın karısı dedim. Ama keşke başka bir yerde söyleseydim.'' İrem bana bakış atıp Çağrı'ya döndü.

"Bunu yapmış olamazsın!" Sesi sert çıkmıştı. Hem Çağrı kime neyi yapmış olamazdı ki? Çağrı'ya baktığımda onun da sadece İrem'in gözlerinin içine baktığını fark ettim.

Kerem abi de sadece benim tepkilerimi izliyordu. "Konuşsana Çağrı neden böyle bir şey yaptın?" İrem artık sesini yükseltmişti.

Aralarında kendimi yabancı hissettiğim için ayağa kalktım. "Ben çocuklara bakayım." Arkamı dönüp onların konuşmasına izin vermeden eve geçtim.

Kendimi hiç bir zaman bu kadar rahatsız hissetmemiştim. Derin bir nefes alıp salona geçtim. Eren ve Ceren uslu uslu oyun oynuyorlardı. "Evet şimdi Eren'in odasına bakalım." Eren ve Ceren hızla arkalarını döndü.

"Evet benim odama bakalım." Eren elimi tuttu. Ceren "hani benim bebeklerim ile oynayacaktık" deyince ona da elimi uzattım. "İlk önce Eren'in odasına bakalım. Onun arabalarını da alıp senin odanda bebeklerinle oynayalım olur mu?"

Ceren cevap bile vermeden gülümseyerek elimi tuttu. O tutunca beraber Eren'in odasına gittik.

Eren'in odası da tamamen bebek mavisi ile kaplıydı. Arabalı yatağı görünce gülümsedim. "Yatağın çok güzelmiş aynı zamanda odan da." Sürüsüyle oyuncakları vardı. Eren arabalarını kucağına aldı.

"Hadi oyun oynayalım." Hep birlikte Ceren'in odasına geçtik. Ben Ceren'in yatağına oturdum ve onları izlemeye başladım.

Eren arabaları ile oynarken Ceren de yemek oyuncakları ile oynuyordu.

O İrem diye bahsettikleri sarışın kızın Çağrı'nın evlenmesine neden bu kadar şaşırdığına anlam verememiştim. Zaten beni çalışan sandı.

Çağrı'nın en ufak bir şey de olsa söylemesini beklerdim ama çıtını dahi çıkartmamıştı.

Beni önemsemiyor hatta nefret ediyor, karısı olarak görmüyordu. Tamam karısı olarak görmesi hoşuma gitmezdi. Çünkü biz severek evlenmedik ama insan olduğum için, saygı duyması gerekirdi.

Eren ve Ceren'e baktım. Onlar masumdu. İnsanlara güven olmaz ama çocuklara güven olurdu değil mi?

İki üç hafta içerisinde yaşadığım olayları atlatamayacak gibiydim. Üzerime üzerime gelmiyordu resmen.

"Beren." Kafamı hızla kapıya çevirdim. "Efendim bir şey mi oldu Demet abla?" Kafasını olumsuzca sallayıp çocuklara baktı.

"Hayır bir şey olmadı. Kahven soğudu sözde çocuklara bakmaya gitmiştin." Gülümsedim ve bende çocuklara bakmaya başladım. "Dalmışım ya. Hem ben kahve sevmem."