KIRMIZI KUŞAK

42.Bölüm ÇOKTAN BİTEN AŞK

42.Bölüm ÇOKTAN BİTEN AŞK
Bölümü beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın.'

13 hafta. Koskoca iki buçuk ay...
Bu rakamlar benim için fazla olsa da azdı aslında. Zaman hızlı geçiyordu ve biz hiçbir şeyin farkına varamıyorduk.

13 haftalık hamile halim ile odamda pencereden dışarıyı seyrediyordum. Işığım kapalı sokak lambalarının ışığı odamı aydınlatıyordu. Gözlerimden artık akan yaşlar durmuş, yenisi eklenen yaşlarda durmuştu.

13 hafta nasıl geçmişti anlamıyordum. Regl olmaya devam ederken nasıl hamile olduğuma şaşırmıştım. Doktor bazı hamileliklerin ilk aylarında regl kanı gibi kanamanın devam etmesinin normal olduğunu söylemişti. Bebek rahime yerleştiği için oluyormuş galiba, öyle demişti. Bende aklım sıra regl oluyorum zannetmiştim.

Bunca ay boyunca kilo almam, saçma sapan davranmam hepsinin nedeni buymuş ama fark edememişim.

Korkuyordum aslında bundan sonra ne olacağına gerçekten korkuyordum. Aşiretlere kısır olduğunu söyleyen Çağrı ne yapacaktı bilmiyorum ama kötü şeyler olacağı kesindi.

Hamileydim, anne oluyordum. Kuzeniyle yemekte olan Çağrı ise baba oluyordu, haberi yoktu.
Olmayacaktı da! Hamile olmam mutlu bir haberdi. Ama bu haber ile Çağrı'yı mutlu edemezdim. Özellikle bu gece ona mutsuzluk ne demekmiş öğretecektim. Sevdiğim kocamda beni üzdüğü gibi üzülecekti. Ben ve bebeğim üzülmeyi haketmiyorduk.

Odanın kapısının açılma sesi ile dudaklarım yavaşça kıvrıldı. Sevdiğim adama gerekirse düşman kesilecektim ama şu saatten sonra ne kendi hakkımı, ne de çocuğumun hakkını kimseye yedirmeyecektim.

Bu saatten sonra gururumu ayaklarımın altına almayacaktım ve bunu da herkese öğretecektim. Şu zamana kadar herkese iyi olmuş ve yaptığım her şey zararıma olmuştu. Artık hak eden herkese kötü olacaktım ve sonucunda ben kazanacaktım.

"Beren güzelim, sen neden uyumadın?"

"Uyku tutmadı!" diye fısıldayarak ona doğru bile dönmedim. Hemen yanıma oturarak elini belime sardı ve yanağıma öpücük kondurdu. Yaptıgı şeylerin hiç bir zaman farkında değildi.

"İyi misin? Hala küs müyüz?" dediğinde tek kaşımı kaldırarak Çağrı'ya döndüm. Umutla bakıyordu.

Gözlerimin tekrardan dolmasını engelleyemedim. "Sen söyle küs müyüz? Küs kalmalı mıyız sence bu geceden sonra?" Çağrı yutkunarak önüne döndü ama belimdeki elini hiç bırakmadı.

"Bu gecenin ikimiz için de değerli olduğunu biliyorum sana verdiğim sözü tutamadığımı biliyorum ama iş çıkışı verilen haber ile önemli bir toplantıya gitmek zorunda kaldım. Rojda ve Mehmet'in şirketiyle ortak bir iş yapmaya başladığımızı önceden sana bahsetmiştim. Hatta onlar da vardı. Sonrasında ben kalktım. Bu sefer de abin aradı beni, onun yanına gitmek zorunda kaldım. Özür dilerim sevgilim!" diyerek yanağımı öptü.

Abim Çağrı'yı neden yanına çağırmıştı ki. Üstelik gece gece ne işler karıştırıyordu bunlar?

"Sana söylediğim her söz için özür dilerim. Senin yanında olmadığım için özür dilerim. Beni affetmeni beklemiyorum. Öküzün önde gideniyim ama babaannemin dediği gibi güzel günler bizi bekliyor. Biz çok daha iyi olacağız, söz veriyorum. Bu sefer gerçekten tutmak için söz veriyorum!"