KIRMIZI KUŞAK

14.Bölüm İSTEMİYORUM

14.Bölüm İSTEMİYORUM
Bölümü beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.'

Yeni bir başlangıç neyi değiştirecekti. Çağrı kendini değiştirebilecek miydi? Ya da ben, ben değişecek miydim?

Gözlerim dolu dolu dudaklarımı ısırdım. Bakışları dudaklarıma giderken kafamı olumsuzca salladım. "Olmaz, Çağrı. Ne yapacağız ki? En başından beri berdele karşı çıkmam gerekiyordu. İkimizde farklı dünyaların insanlarıyız. Yeni bir başlangıç yapsak ne sana yarar ne bana. "

Kafasını olumsuzca sallayarak elimi tuttu. Ben ellerimize bakarken de konuşmaya başladı. "İkimiz de aynı dünya da yaşıyoruz. Yeni bir başlangıç yeni mutlulukların kapısını açar diyorlar. Belki doğru diyorlardır. Hemen kötü düşünme. Hem boşanamayız biliyorsun değil mi?"

Göz yaşlarım artık kendini yanağımdan aşağı bırakırken kafamı salladım.

Mardinde boşanma diye bir şey yoktur. Sadece ölüm vardır, hüküm vardır, zulüm vardır. Bizde de yok yok.

"Ben aynısını yapsam sen ne yapardın Çağrı?" Sadece Gözlerimin içine baktı. Kaşları çatılırken konuşmaya devam ettim.

"Eski sevgilim ile gözlerinin önünde öpüştüğümü ya da onunla hayaller kurduğun eve seni getirdiğimi." Gülümseyerek elimi sıkan elini, elimin üzerinden ittim. Kaşları çatılmış ve nefes alış verişleri hızlanmıştı.

"Saygı çok önemli bu hayatta biliyor musun. Ben senin sevdiğin ya da hoşlandığın bir kadın değilim ama senin karınım. Benden ne kadar nefret etsen ya da hoşlanmasan da benim karşımda bir başkasını öpmeni affedecek değilim."

Ayağa kalkarak hızla önünden geçtim ve kapının önündeki valizime ilerlemeye başladım.

"Seni ne kadar salak olarak göstersem de asıl salak benim. Bazen sadece kendimi düşünüyorum. Hala evliliğe hazır değilim. Her halimden belli olmuyor mu? Ne sevgiyi ne de saygıyı hakediyorum aslında. Beni affetsen olmaz mı?"

Yutkunarak arkamı döndüm. Gözlerim nedensizce dolu doluydu.

Belki de Çağrı'nın dediği gibi yeni bir başlangıç yapmanın vaktidir. Her şeyi silip en başından başlamanın vakti.

"En başından başlayalım. Ikimiz de tertemiz sayfalar açalım. Bugünleri unutalım. Buraya, İstanbul'a geldiğimden beri bunu düşünüyorum. Yeni bir hayat istiyorum ve benim yol arkadaşım sen ol, olmaz mı?"

Güldüm, hatta kahkaha atmaya başladım. "Olur mu? Sence olur mu Çağrı? DÜN HERKES HİÇ BİR ŞEY OLMAMIŞ GİBİ DAVRANDI! Kerem abi, Demet abla herkes, sen bile." Bağıra bağıra Çağrı'nın üzerine yürümeye başladım.

"Dün onca yaşanmışlıklara rağmen o doğum gününe giderken bile sesini çıkartmadın, şimdi mi gitme diyorsun! İrem denen o kız ordaydı VE SEN BUNA KARŞI ÇIKMADIN! Gitme demek için çok geç kaldın."

Derin bir nefes aldım. Göz yaşımı serbest bıraktığımda kendime küfürler etmek istedim. Ben bir adam için mi ağlıyordum gerçekten. " Hâlâ salak olarak görüyorsun beni değil mi?" Diyerek yumruk yaptığım ellerimi sertçe göğsüne vurdum.

"ANNEM BABAM BAŞIMDA YOK DİYE SAHİPSİZ Mİ SANDIN!" Göğsünü yumruklamaya devam ettim. "ABİM BANA SAHİP ÇIKMIYOR DİYE SUSACAĞIMI MI SANDIN! ellerimden tutarak "yeter!" Dedi.