Korte Verhalen - Flikken Maastricht

Die ene met de vervelende verwarming en het doorzichtige douchegordijn - dag 4

''Hoe is je spierpijn vandaag?'' vraagt Eva met een, naar Wolfs' mening, veel te wakkere en vrolijke stem voor het tijdstip van de dag, als ze de keuken inloopt en meteen de koelkast begint te plunderen voor een ontbijtje.

Wolfs zit aan de keukentafel, met een kop koffie in zijn handen en een deken over zijn benen. Het lijkt wel alsof het huis met de dag nóg kouder aan begint te voelen dan de dagen ervoor. Nu hij erover nadenkt, kan dat ook wel kloppen, omdat er niets is dat het afkoelen tegen kan gaan. ''Wel wat minder,'' zegt hij tussen twee slokken door, ''maar nog steeds niet helemaal weg. Ik heb weer liggen blauwbekken vannacht en vermoedelijk nogal verkrampt geslapen.'' Hij strekt zijn armen en rug en voelt inderdaad de stijve spieren.

Eva komt bij hem aan tafel zitten en begint meteen enthousiast aan haar zojuist in de magnetron opgewarmde havermout ontbijtje.

''Krijg ik niks?'' vraagt Wolfs een beetje verbolgen. ''Ik maak anders ook altijd voor jou eten.''

''Jij zit toch altijd te zeuren als ik iets voor jou klaarmaak,'' zegt Eva met volle mond.

''Je had het op z'n minst kunnen vragen,'' zegt Wolfs.

''Sorry.''

In stilte eet Eva haar ontbijt en drinkt Wolfs zijn koffie. Als hij die op heeft, staat hij op van de tafel om dan maar voor zichzelf ontbijt te maken. In het voorbijgaan laat hij even zijn arm over Eva's schouders glijden, om te laten weten dat het wel goed zit.

''Ben je klaar voor een volgende workout vandaag?'' vraagt Eva als Wolfs wat eieren en spek met een sissend geluid in de koekenpan laat vallen. Haar mond begint meteen te wateren en ze krijgt een beetje spijt van haar saaie, degelijke, gezonde ontbijt. Misschien kan ik wel een paar hapjes bietsen, als hij er niet van de vieze kruiden overheen gooit.

Wolfs draait zich weg van het fornuis en reikt naar het kruidenrek. Met geoefende hand doet hij zout, peper, paprikapoeder en wat verse basilicum en oregano over zijn eieren.

Helaas, denkt Eva. Hij kookt altijd zo exotisch.

Wolfs ziet Eva eerst verlekkerd en dan al snel teleurgesteld naar zijn pan kijken. Hij weet dat ze straks zal proberen wat eten van hem te stelen, maar hij weet ook dat ze niet houdt van kruiden in haar voedsel. ''Wil je ook wat?'' vraagt hij doodleuk.

''Nee, nu niet meer,'' zegt Eva beteuterd en ze verwoordt de gedachte die zojuist in haar hoofd zat. ''Jij kookt altijd zo exotisch.''

''Exotisch?'' herhaalt Wolfs verbaasd. ''Je gaat me toch niet vertellen dat je wat Italiaanse kruiden als basilicum en oregano exotisch vindt? Dat zijn letterlijk de meest gangbare kruiden die er zijn. En paprikapoeder doet ieder weldenkend mens over zijn gebakken eitjes. Je proeft het amper.''

''Ja, ja,'' bromt Eva. ''Dat zeg je altijd en dan weet je me toch over te halen een hapje te nemen en dan brand ik weer m'n bek uit.''

''Letterlijk geen een van deze kruiden is pittig,'' zegt Wolfs.

''Ik geloof je niet.''

Wolfs haalt zijn schouders op. ''Dan is er alleen maar meer voor mij.'' Hij keert zijn eieren om. ''Je had het over een workout?'' Hij loopt naar de servieskast en pakt een bord voor zichzelf.

''Ja. Durf je het aan om zo meteen weer te sporten of heb je een dutje nodig na dat vette voedsel dat je er nu in gaat schuiven?''

Wolfs lacht. Hij laat zijn ontbijt op het bord glijden en schuift weer aan. ''Hapje?''

Eva draait haar hoofd weg. ''Nee, ga weg.''

''Ik had eigenlijk een andere manier van sporten in mijn hoofd voor vandaag,'' zegt Wolfs, die bijna kreunt van genot als hij een eerste hap spek neemt. ''Het huis eens goed schoonmaken.''