Korte Verhalen - Flikken Maastricht

Die ene met het verfgevecht en de seksuele frustratie

Waarschuwing: mild seksueel taalgebruik!

''Die kant op,'' zegt Eva kordaat en ze loopt snel van Wolfs weg.

''Nee, Eva,'' roept hij haar achterna, ''de verf staat aan de andere kant van de winkel!'' Maar Eva is al te ver weg om hem nog te horen en hij wil niet als het eerste de beste viswijf door de winkel heen schreeuwen. Zuchtend duwt hij het karretje voor zich uit en gokt welke richting Eva ongeveer is opgegaan. Ze is al te ver weg voor hem om precies te weten welke gang ze is ingedoken. Hij voelt zijn woede al weer opborrelen.

De laatste paar dagen is de spanning tussen hen om te snijden en niet op een positieve manier. Wolfs kan het desbetreffende moment nog helder voor zijn geest halen.

Het was vier dagen geleden, een doodnormale woensdagavond, en ze stonden allebei in de badkamer hun tanden te poetsen. Ze stonden dicht bij elkaar, omdat er maar één wasbak in de badkamer is, toen Wolfs zich niet meer kon inhouden en voorzichtig zijn hand over Eva's rug liet glijden. Even had ze verschrikt opgekeken, maar dat was al snel over en binnen no time lagen ze verstrengeld op zijn bed.

Hij had Eva al een keer laten klaarkomen met alleen het gebruik van zijn vingers, maar dat was voor allebei niet voldoende. Ze maakten zich van elkaar los om het restant van hun kleding uit te trekken, toen Eva opeens verstijfde.

''Wat is er?'' had Wolfs gevraagd. Hij was op zijn knieën op bed gaan zitten en streelde Eva's blote rug. Eva draaide zich langzaam naar hem om en hij zag dat het schaamrood haar op de kaken stond.

''Ik ben ongesteld geworden,'' had Eva gemompeld. Verslagen liet ze zich achterover op bed vallen, een mogelijkheid die Wolfs onmiddellijk benutte. Hij hing over haar heen, met zijn armen steunend op het bed, en zoende haar uitgebreid.

''Dat maakt mij echt niets uit,'' had hij gezegd. ''Dan pakken we een handdoek om er onder te leggen en gaan we daarna lekker onder de douche of in bad.'' Hij boog zich voorover om Eva opnieuw te zoenen, maar ze draaide haar hoofd van hem weg.

''Ik heb veel pijn, Wolfs,'' fluisterde ze bijna. ''Het is beter als we het niet doen.'' Ze had hem niet eens aan durven kijken.

''Oké,'' had hij gezegd. Hij was van Eva afgerold en had haar meegetrokken zodat ze op zijn borst kon liggen, maar Eva had zich bijna meteen uit zijn omhelzing losgemaakt.

''Ik ga even naar de wc.''

Gekleed in haar ondergoed was ze even later weer teruggekomen, in bed gaan liggen en bijna meteen in slaap gevallen.

Sindsdien hebben ze er geen woord meer aan vuil gemaakt – in plaats daarvan hebben ze zich gestort in een project dat ze al maanden van plan waren: het opnieuw verven van de keuken.

Wolfs kijkt links en rechts om te zien waar Eva is, maar hij kan haar niet vinden. Het liefst wil hij dolgraag aan haar vragen hoe het nu met haar gaat, of ze nog veel pijn heeft, of ze überhaupt nog wel ongesteld is, maar hij durft het niet. Hij is bang het verkeerde signaal af te geven: hij wil absoluut niet dat het op Eva overkomt alsof hij vraagt wanneer ze eindelijk seks kunnen hebben.

Ze hebben wel een relatie nu, dat weet hij zeker. Hij kan aan Eva merken dat ze daar hetzelfde over denkt. Ze kust hem goedemorgen en welterusten en raakt hem veel meer aan dan normaal, en daarbij slaapt ze naast hem in bed. Zelf initieert hij deze aanrakingen eigenlijk niet, opnieuw bang dat Eva denkt dat hij alleen maar seks wil.

Wolfs blaast een diepe zucht uit, draait zichzelf en de kar om en loopt naar de verfafdeling. Eva zoeken heeft toch geen zin; ze vindt hem uiteindelijk zelf wel.