HER ŞEY BİRAZ SEN

2.BÖLÜM

Keyifli okumalar💜

Okula adımı attığım an karşımda Gizem belirdi deli dolu enerjik bir şekilde olmasına anlam veremiyordum. bitmek bilmeyen bir enerjisi vardı. yanıma gelip ağzı kulaklarında bi şekilde,

"kızım sen neredesin dünkü yeni çocuk varya o kızı bugün de okulda arıyor okulun kamera kayıtlarına bile bakmış. Ama karanlıkta kızın yüzü görünmüyormuş. Kızın sadece saçlarını ve sesini hatırlıyormuş.

Bütün kızlar gidip çocukla konuşmaya çalışıyor. O fuların kendisine ait olduğunu söylüyor."

"hadi gel bizde yanına gidelim."

"kızım saçmalama ne işimiz olur bizim öyle şeylerle hem o kim oluyor geldiği ilk günden herkesi etkisi altına alıyor."

Çok sinirlenmiştim. Ne zannediyordu kendini.ve amacının hâlâ ne olduğunu da anlamış değildim. Sırf okula bunun için bile gelebilirdi.

Öyle hayatında bir hedefa sahip olduğunu düşünmüyordum.

Buradaki diğer tipler gibiydi.

Ve ayrıca o kim oluyordu da ben onun karşısında kendimi ispatlamaya çalışacaktım. O bütün kızlarında geçip karşısına kendini gösterme,beğendirme çabası da çok saçma ve zavallıca.

Resmen Egosunu tatmin ediyor. hem bu gizemli tavırlar da ne oluyor.

Okula yeni gelip bu kadar adapte olması, alışması da hiç normal değildi.

Merdivenlerin başına geldiğimde köşede kızların sırayla etrafında toplandığını gördüm. Gerçekten bu zavallıcaydı.

Gizem de hemen karşısına geçip konuşmaya dahil olmaya çalıştı.

"kızım dur ne yapıyorsun? Gizem saçmalama! "demelelerimi dinlemedi.

Çocuğa kendini anlatmaya başladı.

Bu çok saçmaydı.

"bende o bilgi yarışmasındaydım biliyor musun?"

Demez mi şok oldum. gizem'in dersleri iyi değildi. Hattâ babasının yaptığı bağışla geçiyordu sınıfı. Böyle olmasını istemezdim ama öyleydi.

"kumsal hadi kendinden bahset en çalışkanımız sensin."

"ya gizem dur saçmalama ben o kız olmadığımı biliyorum."
Derken yeni çocuk bana seslendi.

"sen neden gelmiyorsun ,utanıyor musun yoksa?"

"ne utanacağım senden ben senin karşına geçip,  konuşmaya çalışacak kadar basit değilim."

Merdivenlerden sinirle yukarıya çıkarken arkama dönüp baktığımda arkamdan sırıttığını fark ettim.hep mi böyleydi yoksa beni mi kızdırmayı seviyordu?

Ama amacı bu ise gerçekten kötü olacaktı.

Önüme dönüp yürümeye devam ettim. Gizem de arkamdan geliyordu.

"kızım sen ne yapıyorsun ya bu fırsat kaçarmıydı ne olurdu azıcık konuşsaydın. çocuğu görmedin mi ne kadar karizmatik."

"onun olsun karizması istemez o kim oluyor da ben onun peşinden koşacağım."

Ben buradaki kızlar gibi değildim olamazdım da ben burslu öğrenciydim. Onların boş işleri ile meşgul olamazdım. Eve gittiğimde dahi yapmam gerekenler planlıydı.

ben bu hedefler için yaşıyordum bu doğru muydu bilmiyorum ama benim hayatım böyle olmak zorundaydı.

Ben bundan memnun muydum değilmiydim, bilmiyorum. Ama dedem ve hocalarım benim böyle olmamı istiyorlardı.