HER ŞEY BİRAZ SEN

41.BÖLÜM

Keyifli okumalar💜

Gözlerimi açtığımda odama vuran güneş içimi ısıtmaya çalışıyordu. Bunu başarmıştı. Ta ki aklıma gelen dün yaşananlar yüzünden modum geri düşmüştü.

Yataktan hiç çıkmak istemiyordum. Gün boyu uyuyabilirim. Hem kendimi yorgun da hissediyordum.
Ve ayrıca başım çok ağrıyordu.

Ama gerçekten çok ağrıyordu. Hiç böyle ağrım olmazdı.

İçimde de tuhaf bir duygu vardı.
İçinde doğan bir sıkıntı denir ya hani öyleydi.
Gece gördüğüm rüya yüzünden miydi acaba?

Ne gördüğümü tam hatırlamıyorum ama o adamı görmüştüm. Benim babam idaası olan o adamı.

Belki de dün gecenin etkisinde kalmıştım. Büyük ihtimalle bu yüzdendi. Ama rüyada bile yüzünü, o bakışlarını görmek beni bu hâle getiriyorsa gerçekten görsem kim bilir nasıl olurdum.

O bakışlarını aslında gözüm açıkken dahi görüyordum. Unutmam neredeyse imkansızdı.

Öyle bir etki bırakmıştı. Unutmam imkansızdı.

Gözlerinin en koyu halini, içinde sakladığı o duyguyu, içinde bana ait olan o her ne ise görmüştüm.

Bu duygunun ne olduğunu hâlâ anlayamıyordum. Nefret ya da intikam mıydı?

Ya da basit bir kızgınlık mıydı?
Bu ihtimal değil gibiydi. Başka bir şey olduğu belliydi.

Gözlerinde bir şeyler olduğu bariz ortadaydı.

Gözlerimi kapatıp tüm bunları düşünmemek istedim. Gözümün önüne de gelsin istemiyorum.

Yatağımda uzanmaya devam ediyordum.

Aslında bugün evden çıkmayı planlıyordum.

O adamlara karşı bir plan yapmamıştım ama aklımda bir kaç şeyler vardı.

Beni kaçırdıkları o kafeye gitsem ve kafe sahibi benim oraya geldiğimi onlara söyleyeceğinden emindim. Geçen sefer yaptığını unutmamıştım.

O kafeye gidip kendimi tuzağa düşürecektim. Onlar beni ele geçirdiklerini düşüneceklerdi. Ama ben adreslerini rüzgara verecektim. Ve onları suç üstü yakalatacaktım.

Ama bu planı rüzgara nasıl kabul ettirecektim.
Asla böyle bir riski göze almama müsade etmezdi,

Belki planım basitti. Ama aklıma başka bir şey gelmiyordu.

Basit olmasına rağmen riskli ve tehlikeli olan bu planımı yapmalı mıydım?

Çünkü sonunda canımdan dahi olabilirdim. Ama bunu göze alarak benden ne istediklerini anlamak istiyordum.

Ah bunu nasıl düşünemem, bu adamlar beni tekrar kaçırmak isteseler o kadar zaman takip edip neden kaçırmamışlardı?

Hattâ dün gece tektik. İsteselerdi eğer orada alıp götürürlerdi.

Neden böyle bir şey yapmamışlardı?
Onları durduran neydi?

İki sebeb geliyordu aklıma ya benimle oyun oynamak istiyorlardı. Ya da kaçırıp dikkati üstlerine toplamak istemiyorlardı.

Polise gidebileceğimi mi düşünmüşlerdi.
Evet aslında bunu yapmam lazımdı.

Kendimi korumam lazımdı.
Ama eğer bunu yaparsam benden ne istediklerini anlayamayacaktım.

Arkalarında güvendileri bir güç.

İçimden isyan edip yeter artık demek geliyordu ama bunu yapamazdım. Biraz dinlenip bu düşündüklerimi rüzgar ile paylaşmam lazımdı.