HER ŞEY BİRAZ SEN

10.BÖLÜM

Keyifli okumalar❣

Gerçekten de yaşayamacağım bir mutluluğa sahiptim.

saatlerce hattâ gün boyunca buradan çıkmanın, kurtulmanın hayalini kurmuştum.  bunun için sabretmiştim.

Ruhum, bedenim bir günde bu kadar yorulmasına rağmen ayaktaydım. Çok olumsuz düşünen bir insan değilim ama o an her şeyin bittiğini, bitiş noktasına geldiğimi düşündüm.

Bedenim belki dayanabilirdi ama ruhum daha fazla dayanamayacaktı. Hayatımda yaşayacağım ilkler bunlar olmamalıydı. Benim çizdiğim yol böyle değildi.

Ama şimdi geldiğim noktaya bakarsam, her şey mahvolmuş. Üzerime yıkılan enkazın altında kalmışım gibi hissediyorum.

𝙱ö𝚢𝚕𝚎 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚢ı 𝚋𝚎𝚗𝚍𝚎 𝚒𝚜𝚝𝚎𝚖𝚎𝚣𝚍𝚒𝚖.

Bir denizin ansızın bedenine çarpan dalgaları gibi. Bir yavru tırtılın kelebek olup özgürlüğüne kavuşması ile kozasını terk etmesi gibiydi şu an ki durumum.

Tabi benim durumum o tırtıl böceği' nin kelebek olmak için kozasında bekleyişi gibiydi.

Aklımdan geçen her düşünceyle boğuşurken, dedemle emniyetin çıkış kapısına doğru ilerliyorduk.

hemen gizemin yanına gidip durumunu öğrenmem ve yanında olmalıydım.
Kim bilir ne haldeydi.

Belki de yanında kimse yoktu. Onu asla yalnız bırakmak istemezdim. Beni ne kadar kızdırsa da onu çok seviyordum.

Hattâ beni kızdırmasını dâhi özlemiştim.

Yeter ki yanında olayım o beni yine kızdırsın, 𝚌𝚊𝚍ı𝚕ı𝚔 𝚢𝚊𝚙ı𝚙 𝚋𝚎𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚔𝚊ç𝚜ı𝚗.

Canım arkadaşım, şimdi yanında olmam lazımdı.

Çünkü hayatında bir ben birde annesi vardı. Ama artık annesi olmadığı için tek ben vardım.

Bunu söylemek benim için kolay değildi.

Ama saatlerce sessiz kaldığımda bu yerde bunu kabul etmiştim.

Ama ben onun için hep var olacaktım.

Şu an aklımdan geçen en önemli şeyler ise ona annesinin meçhul bir şekilde öldürüldüğünü nasıl söyleyecektim.

Aslında bunu yapmayı hiç istemiyordum. Söylediğim anda ki yüz ifadesini, gözlerindeki hüznü görmek istemiyordum.

Hattâ çığlıklarını duymak istemiyordum.

Belki de polisler söylemiş olabilirdi.

En azından ben bunu yapmak zorunda olmayıp, ona iyi gelmek için çabalardım.

Ve beni neden çıkarmışlardı?
Akılıma takılan soru buydu.

Beni çıkrmalarının bir tek sebebi olabilir o da gerçek katili bulmuş olmalarıdır.

𝚄𝚖𝚊𝚛ı𝚖 𝚋𝚞 𝚍üşü𝚗𝚍üğü𝚖 𝚘𝚕𝚖𝚞ş𝚝𝚞𝚛.

Dalıp gitmiştim yine. Dedem bana dönerek,

"Kumsal, eve geçelim. Biraz dinlen kızım istersen sonra her şeyi konuşuruz.

"dedeciğim, iyiyim ben sadece gizemin yanına gitmek istiyorum."
Dedim

Ve gözlerimdeki kararlılığımı da görünce,

"keşke biraz dinlenseydin kızım ya."
Dedi