Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

8

Selam.

İyi okumalar okurballaar. ❇

Bir emoji bırakabilirsiniz. 🙏
____________________________
|
|
|

Arabada kimse konuşmamıştı. Miraç hala durgundu. Bu canımı sıkıyordu. Eve geldiğimizde direkt odama çıktım. Abime evde ve iyi olduğumu bilgilendiren bir mesaj yazıp kendimi yatağa attım.

Bir süre gözlerimi kapatıp içinde olduğum durumu düşündüm. Bir sonuca varamayacağımı anladığım için duşa girmeye karar verdim. Çıkınca saçlarımı kremleyip kuruttum. Jogger bir eşofman, abimin siyah düz tişörtünü giyip odadan çıktım. Kokusu burnumu geldikçe ona sarıldığımda oluşan huzur hissi de içime doluyordu. Gülümsedim kendi kendime.

Aklım Miraçta olduğu için odasını tıklattım. Ses vermeyince yavaşça içeri girdim. Odasında yoktu. Aşağı indim. Herkes salondaydı. Durgunlardı. Kimse konuşmuyordu. Hala olayın etkisindeydiler anlaşılan.

Ferkan beni görünce kaşlarımla Miraç'ı gösterdim. O da kafasını hayır anlamında salladı.

Gidip Miraç'ın yanına oturdum. Kolumu omzuna attım. O da bana güldü. "Hastane kokuyorsun be çocuk, duş al hadi." dedim. Kibar biriyim. Bana bakıp "Yalan söyleme ablaaa." dedi gülerek.

"Babam bizi sana emanet etmedi mi?" deyip burnunu sıktım. Diğerlerine dönüp "Açım ben. Hadi herkes duş alsın. Hastane koridoru kokunuzdan arının. Sonra yemek yiyeceğiz." dedim otoriter bir sesle.

Ferkan bana minnetle bakıyordu. Kafasını iki yana sallayıp tebessüm etti. Andaç bana kısa bir bakış atıp yukarı çıktı. Miraç hala oturuyordu. Ona tek kaşımı kaldırıp baktığımda oflayarak Andaç'ı takip etti.

Enis yanıma gelip "Ya sen anne mi oldun?" deyip yanaklarımı sıktı gülerek.

"Bana bak çocuk! Bir daha sakın böyle bir şeye cürret etme!" dedim kaşlarımı çatarak sinirli görünmeye çalıştım. Yanaklarımın sıkılmasından hoşlanmazdım.

"Tamam, kraliçem affedin." dedi önümde eğilerek.

"Affedildin." dedim gülerek elimi omzuna koydum. O da yanağımdan makas alıp yukarı çıktı. Biraz önce ne dedim acaba?

Ferkan ve ben salonda kalmıştık. Ona baktığımda yüzündeki gülümsemeyi sildi. "Zerrin Abla yok. Pizza söyleyebiliriz." dedi.

Bir süre yemeği kendim mi yapsam diye düşünüp kimin neyi sevdiğini bilmediğim için onayladım. Ferkan telefonundan bir şeyler yaparken cebimdeki telefon çaldığında bana bakıp geri telefonuna döndü.

Arayan abimdi cevaplayıp salon koltuğuna oturdum.

"Feza'm Hakan amcanın yanından çıktım. İyi, sadece tedbir için gözetim altında bu gece. Rahat ol tamam mı?" Ziyarete gitmesi hoşuma gitmişti. Düşüncesini yediğim.

"Sağ ol hayatım. Ben Miraç'a da söylerim endişelenmez daha fazla."

"Tamam güzelim. Yemeğini ye aksatma olur mu? Ben bu gece hastanedeyim. Sabah 7 gibi eve geçerim." 

Onu dinleyip onaylarkan Ferkan araya girdi. "Karışık uygun mu?" dedi.  Pizzadan bahsettiğini anladığımda "Küçük boy olsun." dedim.

Abim "Dışarıdan mı söylüyorsunuz?" deyince "Evet, yardımcı ablalar yokmuş." dedim.

"Peki güzelim. Seni çok seviyorum, hasta gelmiş kapatmam lazım. Dikkat et." dedi hızlı hızlı. "Ben de seni çok seviyorum." deyip kapattım.

Ferkan "Neden sana Feza diyor?" diye sordu.

"Adım Feza çünkü." dedim normal bir şekilde. "Herkes Anka diyor." dedi sorgulamaya devam ederken.