Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

1M ÖZEL BÖLÜM II

Selaaam^^

İyi okumalaaar  <3

.
.
.
.

Feza'nın aklından geçen tek şey, Alaz'a bir şey olup olmadığıydı.

Feza burada eğlenirken Alaz kötü müydü? Feza'nın içi abisini düşündükçe acıyordu.

"Küçük?"

Ferkan telaşla Anka'ya baktı. Küçüğü herkese kör, sağırdı. Söz konusu Alazdı.

Feza, güçlü durmaya çalışarak arabasına doğru koştu. Ne yapacağını biliyordu, abisine gidecekti. Alaz'ın ona ihtiyacı vardı. Arabanın kapısını zorladığında açılmadığını fark etti.

Tüm aile telaşla yanına toplandığında Evran sakin olmaya çalışarak etrafını açtı. Merida nefes alamıyordu.

"Meleğim bi bak, yanındayız. Ne oldu?"

Feza arabasına yaslanıp yavaşça yere kaydı. Aklında bir tek abisi ve ona ulaşamadığı vardı. Nefesi daha da daralırken kimse ne yapacağını bilmiyor gibiydi.

Evran, Ferkan, Enis, Alper herkes sesini duyurmaya çalışıyordu ama Feza'ya ulaşmıyordu.

Ferkan küçüğüne iyi gelemediği için öfkeden patlayacak gibiydi. Anka bir noktaya odaklanmıştı sadece. Önünde diz çöküp yüzünü kendinde sabitledi ama gözleri, gözlerine değmiyordu.

Andaç büyük bahçe kapısından içeri girdi. Telaşlı olan topluluğu görünce oraya hızlı adımlarını yöneltti.

Babası çökmüş gibiydi, annesi etrafa direktifler veriyordu ama bir anda yere yığılacakmış gibi duruyordu.

Aras'ın gözleri dolmuş, yumruklarını sıkmıştı. Alper, Anka'ya kitlenmişti. Evran'ın yenilmez görüntüsü gitmiş, Anka'nın dikkatini kendisine yöneltmeye çalışıyordu. Andaç Ferkan'ın koluna dokunup yana kaymasını sağladı.

Berattan öğrendiği kadarıyla dikkatini çekmesi için odağı olabilecek bir kelime söylemesi gerekiyordu. Soğukkanlı olması gerekiyordu, kardeşi için.

"Alaz."

Anka, gözlerini kırpıltırmış Andaç'a bakmıştı. Alaz'ın geldiğini sanmıştı. Kendine gelmişti ama bu seferde nefes alamadığını fark etmiş eli boynuna gitmişti.

"Abim yok!"

Son gücüyle zorlukla bağırdığında, sanki boğazı yırtılmıştı. Andaç, annesinin getirdiği kağıt torbayı Anka'nın dudaklarına götürdü. Anka kese kağıdıyla yavaş yavaş nefes almaya başlamıştı.

Andaç Anka'nın yüzünü kendinde sabitleyip nefes alıp vermesini tekrarlamasını istediğinde Anka kendine gelmişti.

Andaç elinden tutup onu kaldırdı.

"Seni abine götüreyim mi?"

Anka kafasını hızla salladığında onu kucağına aldı. Andaç ilk defa ona iyi geldiğini hissediyordu. Kendini ilk defa işe yarar görüyordu.

Anka'yı arabasına bindirip kemerini bağladı. Diğerleri de onlarla gitmek isterken izin vermedi. Fazla kalabalık ona iyi gelmezdi.

_

Alaz Soykıran

Alaz işten erken çıkıp kızıyla vakit geçirebilmek için eve geçmişti. Sevdiği yemeklerden yapmıştı balına.

Koltuğa uzandığında Feza yirmi dakika sonra yanında olacağına dair mesaj atmıştı.

Onu özlemişti ama alışıktı da bu tempoya. Okula gitmesini sevmiyordu kızının. Hastaneye onunla gelmesini, işini erkenden bitirip hatta çoğunu geceden halledip Feza'nın yanına koşmayı seviyordu.