Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

33

İyi okumalar okurballaar 💙

_____________________________

Göğsümde uyuyan Fezama baktım. Aklımda Andaç'ın yaptıkları vardı.

Bana anlatmamıştı. Tabi ki de üzülüp ortalığı ayağa kaldırmamam için.

Onun üzülmemesi için değil bu evi dünyayı yakardım.

Bunu anlatırken tekrar aklına gelecekti. Tekrar üzülecekti. Gerek yoktu. En iyisi Ferkan'a sormaktı.

Yataktan yavaşça kalktığımda Feza mızmızlanarak elimi tuttu.

"Abi gitme."

Yatağın kenarına oturup ona gülümsedim. Gözlerini açamıyordu. Uyanmaya çalışan bir bebek gibiydi.

Saçlarını okşadım tekrar uykuya dalabilmesi için.

"Hemen geleceğim kızım."

Yastığa sarıldı.

"Ama üzülme tamam mı?"

Bu haline gülümsedim.

"Tamam merak etme."

Aşağı inerken Ferkan'ın nerede olabileceğini düşünüyordum. Bahçeye göz attığımda orada olduğunu gördüm.

Yanına gidip oturdum.

O ağzını açmadan konuşmaya başladım.

"Andaç. Anlat."

Ferkan sıkıntılı bir nefes verdi.

"O herif geldiğinde isteyerek..."

Kaşlarını çattı.

"İsteyerek yaptığıyla ilgili bir şeyler söyledi."

Bu ne sikim bir işti böyle. Nasıl böyle bir şey yapar?

Sinirle yerimden kalktım. Ferkan kolumu tuttu.

"Nereye?"

Kolumu hışımla çekip arabaya ilerledim. Ferkan peşimden geliyordu. Umrumda değildi.

Yan koltuğa oturduğunda ona dönmeden arabayı çalıştırdım.

"Adres ver!"

Ferkan'ın tarifleriyle eve geldik. Onu öldürecektim. Belki az da olsa içim soğurdu.

Andaç bahçede içiyordu. Berat yanında onu üzgün gözlerle izliyordu.

Bizi görünce ayaklandılar. Andaç ayakta bile duramıyordu.

Abi olmayı beceremediği gibi içmeyi de beceremiyordu anlaşılan.

Sinirle yanına gidip bir yumruk salladığımda yere düştü.

Berat ve Ferkan hiç karışmıyordu. Hak ettiğini biliyorlardı.

Andaç kahkaha atmaya başladı. Sonra ciddileşip üzgün gözlerle bana baktı.

"Hak ettim. Vur ve öyle acı çekeyim ki ruhumun acısını bastırsın."

Üzgün olmaya onun için acı çekmeye bile layık değildi.

Aptal bir andavaldı.

Yumruklarını ardı ardına sıralarken bilinci kapandığında ayağa kalktım.

Ne yapıyorum? Duygularımla mantıksız har-

Sikerim mantığını! Kardeşimi üzmüştü.

Berat Andaç'ı içeri taşırken Ferkan beni kolumdan tutup arabaya bindirdi.