Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

34

Neva...

İyi okumalar 💙
.
.
.
.
.

Telefonu kapattığımda Ferkan kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Ona döndüm.

"Beni Mert'e götürür müsün?"

Ferkan kafasını sallayıp kalkmama yardımcı oldu. Yavaş yürüyordum ve bu canımı sıkıyordu.

Ferkan anlamış gibi kucağına aldı. Beni arabaya taşırken ne olduğunu düşünüyordum.

Mert'e bir şey olduysa neden beni arasın ambulans çağırırdı. Neva neden ağlıyordu.

Ağlayarak haykırması kulağımda yankılandıkça canım yanıyordu.

Korkuyordum.

Ferkan yan koltuğa dikkatle beni oturtup şoför koltuğuna geçti.

"Sakin ol lütfen." dediğinde ellerime baktım.

Titriyordum yine. Kendimi güçsüz hissediyordum. Böyle biri değildim.

Evin önüne geldiğimizde hızla inecektim ki Ferkan durdurdu.

"Seninle gelmemi ister misin?"

Ona kafamı olumsuz anlamda sallayıp inmeye tekrar yeltendim.

Ferkan elini yanağıma koydu.

"Sen güçlü birisin Anka. Unutma olur mu?"

Onu kafamla onaylarken gözlerime bakıp konuşmaya devam etti.

"Burada seni bekliyor olacağım. Kötü hissettiğin an yanıma gel. Ya da ara hemen gelirim tamam mı?"

Derin bir nefes alıp güçlü biri olduğumu tekrarlıyordum. Mantıklı davranacaktım. Ne olmuş olursa olsun sakin hareket edecektim.

Ben daha kapıyı çalmadan Neva kapıyı açtı. Ona sımsıkı sarıldığımda bir süre daha ağlamaya devam etti.

Sırtını okşarken kendini durdurmaya çalıştığını fark ettim.

Saçlarını okşayarak kulağına "Ağla. Sıkma kendini." dedim.

O anda beni itip kolumdan tutup içeri sürükledi. Kapıyı gürültüyle kapattı.

Delirmiş miydi bu?

Alayla bana bakıp koltuğa oturdu.

"Neden öyle bakıyorsun? Neva prenses ağlayamaz çünkü değil mi?"

Ona sevgiyle baktım.

"Bunu annen der Neva. Ben annen değilim dostunum."

"Annenle mi kavga ettin?"

Neva derin bir iç çekip arkasına yaslandı.

"Hayır Mertle. Benim bu tavırlarımdan sıkılmış."

Tekrar ağlamaya başladığında yanına oturup iç çektim.

Neva annesinin baskısına dayanamıyordu. Ondan çıkartamadığı öfkesini bize yansıtıyordu.

Sürekli bomba gibi gezmesi bu yüzdendi.

Onu böyle kabul etmiştik. Konuşmaya çalışmıştık. Defalarca uyarmıştık.

Fayda etmiyordu.

"Mertle tekrar iyi olacaksınız. Merak etme."

Neva sinirle ayağa kalktı.

"Sen nereden bileceksin? Abin var. Seni her şeyden önde tutan destek çıkan bir abin var!"

Tamam sinirlenmek yok. Kalkıp koluma dokunduğumda hışımla kolunu çekti.