Yeni Bir Sayfa|Feza Anka

41

Selam :)

İyi okumalaaar^^

.
.
.
.

Selim amca içeri geldiğinde kalkıp yanına oturdum.

Ona gülümsediğimde bana bakmıyordu. Başı eğikti.

Abime baktığımda gözünü kapatıp onayladı.

"Amcacığım direkt konuya giriyorum."

Amcam şaşkınlıkla bana baktı.

"Gülten mevzusunda kimse seni suçlamıyor. Lütfen sen de kendini suçlama."

Amcam kaşlarını çattı.

"Onları ben tanıştırdım. Benim yüzümden hem Çağın hem sen Hakandan ayrı kaldınız."

Abim söze girdi.

"Bu senin suçlu hissetmene sebep değil."

Amcam abime baktı.

"Anka yıllarca Gültenle kaldı. Ona iyi davransa zarar, kötü davransa daha çok zarar. Sen yetimhanedeydin kim bilir ne zorluklar çektin. Bunl-"

Sözünü kesip devam ettim.

"Bir insanın kaderinde biriyle tanışmak, karşılaşmak varsa o kişi her türlü çıkar karşına amca. Sen buna engel veya vesile olamazsın ki."

"Sen tanıştırmasan da mutlaka bulacaklardı birbirlerini."

Elinin üzerine elimi koydum.

"Lütfen daha fazla kendini suçlama."

Amcam kararsız bana bakarken yengem ayağa kalktı.

"Hadi da! Seni mi bekleyeceğiz tüm gün? Tamam desene be adam!"

Biz abimle gülmemek için kendimizi zor tutarken Evran kahkaha attı.

"Hadi baba! Sen yaparsın!"

Amcam da ayağa kalktığında onunla kalktım.

"Sen haklısın kızım."

Alnımı öptü.

"Hoşgeldin ailemize."

Abimin yanına gittiğinde sarılıp ona da hoşgeldin dedi.

O sırada telefonum çaldı. Babam arıyordu. Açar açmaz konuşmaya başladı.

"Selim'i de al buraya gel 5! İddaayı ben kazanacağım!"

Yüzüme kapattığında telefonu cebime attım.

Selim amcama baktım.

"E hadi bize gidiyoruz."

Selim amca hiddetle koltuğa oturdu.

"Asla gelmem o mendeburun evine!"

Yengem sinirle nefes alıp otururken Evran yorulmuş gibiydi.

Abimle göz göze geldiğimizde hiçbir şey anlamamıştık.

Amcama döndüm.

"E hani anlaşmıştık?"

Amcam omuzlarını silkti.

"Gelmeeem!"

O anda yengem ve amcam kavga etmeye başladılar.

"Gelmezsen gelme da ben giderum!"

Acaba nereliydi?

"Git! Ben gelmeyrım işte!"

"Sen Karadenizli değilsin anla artık şunu olmuyor yapamaysın!"