Chapter 37

124 8 1
                                    

I rubbed my palms to each other because of the extreme nervousness I'm feeling. Adriel and I were already in his car heading to their house. I really couldn't help but to be nervous to think that I would have a dinner with Adriel's parents.

"Just chill, baby..." Adriel must've noticed my uneasiness.

"Kinakabahan talaga ako. Hindi ko alam paano ako aarte sa mga magulang mo,"

"You don't need to act. They'll like you, just be yourself..." tumango na lamang ako at tinuon sa labas ng bintana ang tingin.

I remember Kuya's offer again. I know that will help me heal completely. I still can't help but be bothered in my surroundings. I feel like someone is watching me. Earlier, Daddy just touched my shoulder but the reaction of my body and brain was severe.

We have no choice but to tell my parents. They even wanted to call Mama and Papa but I begged them not to because they already have a lot of problems there and I don't want to add more.

"We're here," Adriel announced. Bumaba siya at nagtungo sa aking gilid para pagbuksan ako ng pinto.

Namangha ako sa laki ng kanilang bahay pero para sa akin ay isa na itong napakalaking mansyon. May fountain sa gitna at may malawak na garden pa.

Napaayos ako ng tayo ng makitang nasa pinto na ang mag-asawa at inaabangan kami. Perse even waved his hand at me.

"Hija," lumapit ako sa kanila at nagmano. They stilled kaya kinabahan ako.

"Wow, I didn't expect that." Adriel's father looked at me, shocked.

"P-po?" I stuttered and I almost smacked Perse when I heard him laughed.

"Ah, hindi lang ako sanay na may nagmamano sa akin," he smiled. "But don't get me wrong, huh? I like your attitude. You're very polite,"

"Thank you po," sinamaan ko ng tingin si Perse dahil hindi pa rin siya tumitigil sa kaniyang paghagikhik.

"What?" he mouthed.

"Tangina mo," nanlaki ang mata nito sa sinabi ko. Hindi ko nilakasan at nakaharap ako sa gawi niya kaya alam kong siya lang ang nakakita.

"Hija?" napaharap ako sa ginang na kumuha sa aking atensyon. She's eyeing me from head to toe this time. Na-conscious tuloy ako.

"Yes po?"

"Let's go..." kumunot ang aking noo pero sumunod din. Napapagitnaan ako ni Adriel at Perse.

"Bakit ganiyan ka maglakad?" napaayos ako ng postura sa tanong ni Perse.

"A-ano... hindi lang ako sanay sa mataas na heels," rason ko saka sinulyapan si Adriel na inakbayan ako. May munting ngisi ang kaniyang labi na pilit niyang itinatago kaya siniko ko ang kaniyang tiyan.

When we got to their dining I was even more amazed. This is also the size of our dining at home but this design and their set-up is unique and very creative.

Nang makaupo ay isa-isang naglabasan ang mga katulong para ilapag ang mga putahe.

"So..." Adriel's mom started while we're eating.

"How many months has your relationship been?" nagkatinginan kami ni Adriel. Alam ko naman na kung anong petsa kami nagsimula pero gusto ko pa rin siya ang sumagot.

"Mom, I don't really remember---"

"One year and two months po," I butt in.

"How didn't you remember that?" ani Tita.

"You know why..." biglang lumamlam ang mata ng ginang kay Adriel na parang naiintindihan nito ang sinabi samantalang ako ay nanatiling naguguluhan.

Endless Love (Amity Series #1) UNEDITEDWhere stories live. Discover now