Chapter 47

136 7 3
                                    

Adriel was always at our house. He watches over the kids every time I have a flight. I told him to just leave Brighton to my parents or to our friends but he refused. He said he wants to make up with his son which made me...a little bit angry.

No, scratch that. I'm fuming mad! How dare he say that to my face! After he left us?!

I mean...yes! He should make up with his son. Kahit sa anak niya na lang. Pero...naiinis ako sa paraan ng pagkakasabi niya! Para bang isang araw lamang siya wala sa buhay ni Brighton kung makapagsalita siya!

And what makes me more mad at him was when he tried to fucking kiss me while we're talking!

He claimed my lips while I was ranting. Kaming dalawa na lamang ang gising dahil pagod ang dalawa sa kakalaro.

Yes, they sometimes sleep here.

Aria wanted us to live with them. In his Dad's condo. Of course, I said no. I'm sure nandoon si Lorelei. Nakakahiya na nga na parati'ng narito ang mag-ama niya tapos...

"I'm sorry, Donna..." a cold baritone voice said. Nilingon ko ang pintuan kung saan nakatayo si Adriel.

"Where's Aria and Brighton?" I asked, instead, ignoring what he just said.

Pagkakamali lang ang nangyari sa living room. Hindi na dapat maulit iyon pero hinalikan niya ulit ako!

I'm not only mad to him but also to myself because I got distracted, okay?! But that's because it's been a long time since I last kissed a guy! And the fact that he's the only man who I truly loved. Maybe...I...kinda miss that feeling?

Pinilig ko ang aking ulo. Ano bang iniisip ko?!

"They're downstairs..." he trailed off.

Tumango na lang ako at nilagpasan siya. Ilang araw na ang nakalipas ngunit hindi pa rin kami nakakapag-usap ng maayos. Napansin iyon ng mga bata kaya sinubukan pa nila kaming pagbatiin ngunit napagod din kakakumbinsi sa akin.

"Our friends are coming today..." he said while we're eating lunch. Wala akong pasok ngayon dahil sa sama ng panahon. Kaya siguro sila bibisita?

"Can I invite Lorelei?" natigil ang pagnguya ko sa dinagdag nito. I looked at him but immediately averted his gaze.

"Yeah..." sinulyapan ko sila Aria na tahimik ngayon.

"What happened?" they both looked at me pagkatapos ay sa kay Adriel.

Kumunot ang noo ko ng magtinginan din silang magkapatid.

"Hey, what's wrong---" tumayo sila at bigla akong niyakap. My heart sank when I heard their muffled sobbed.

"Mommy..." they kept calling me and whenever I'm asking them  what's wrong they'll just shook their head.

"I'm really sorry, Donna. I truly am," Adriel suddenly blurted. Kumunot ang noo ko sa kaniya.

What the hell is happening?

Pinakalma ko muna ang mga bata. We fed them up and let them rest a bit. Paniguradong pagod na naman itong mga 'to kapag nandito na ang mga kaibigan ko.

"Adi, what were you saying earlier?" kahit ayaw ko siyang kausap ay nababagabag pa rin ako sa huling sinabi niya.

May ginawa na naman ba siyang ikakagalit ko?

"I just want to say sorry 'coz..." he trailed off.

"I know you'll get fucking mad about this and I'm really sorry, Donna... Aria, she's your---"

"What's up, lovey dovey!" Thor suddenly appears between us. Doon ko lamang narinig ang mga boses ng aking mga kaibigan. Including Lorelei...

"Kanina pa kayo?" and as if on cue, nagsimangutan sila.

Endless Love (Amity Series #1) UNEDITEDWhere stories live. Discover now