Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 51

A/N: 2-3 chapters to go...? Ewan ko pero malapit na talaga 'to matapos! Malapit na matapos ang kabalbalan ko😆

_________

Ilang linggo ang lumipas ngunit hindi pa rin makita si Zyren. Nakarating na kami sa mga karatig na isla na maaaring dalhin ito ng alon ngunit wala pa ring lead.

We're losing hope. That's the truth.

But we won't stop until...until there's an evidence.

"Kumusta si Adriel?" tanong ni Kuya habang nasa port kami.

Hindi na nila hinayaan si Adriel na pumunta rito. Of, course, he gone mad because Zyren is very dear to him pero kailangan naming siguraduhin ang kaniyang kalagayan.

"He's undergoing chemotherapy. But..." nilingon nila ako.

"I don't think he's getting any better. Mas lalo siyang namayat and sometimes he doesn't like to eat anything. Naglalagas na naman ang buhok niya..."  nilingon ko sila.

"That's normal when you're undergoing a chemo," ani Thor.

"Apektado rin ang mga anak namin dahil sa lagay niya. They can't afford to see their father suffering..." I sighed heavily.

"Thor..." tinitigan niya ako bago nilingon sila Perse.

"Hmm?"

"Gagaling naman si Adriel, diba?"

"Of course. Matagal mamatay ang masamang damo---"

"Tangina mo. Ang sabi niya gagaling hindi mamamatay!" Perse rolled his eyes.

"Well..."nag-iwas ng tingin si Thor.

"What is it?" I asked eagerly.

"Kumalat na ang glioma cells sa buong utak niya at... maapektuhan din ang kaniyang spinal cord so expect him to shout in pain. And... please, convince him to confine. Mas matututukan siya sa hospital..."

I was preoccupied the whole time. When I got home I saw Adriel trying so hard to play with our twins but I can see tiredness in his eyes.

"Anak, Daddy's tired. Manang, please pakiakyat naman po ang mga bata," tumango ito at inakay patungo sa kanilang kwarto sila Brighton.

"How are you feeling?" tanong ko bago naupo sa tabi nito.

"I love you..." my eyes instantly pooled with tears.

"Tss. I love you ka ng I love you! Bakit tayo ba?" I joked.

"Hindi ba tayo?" sagot naman nito.

"Wow, nanligaw ka ba?" natawa siya bago kinuha ang kamay ko.

"I'm courting you everyday, baby..." pumatak ang aking luha ngunit agad ko din iyong pinalis.

"Hindi kita sasagutin hanggat hindi ka gumagaling!"

"That's okay...kahit hindi naman tayo parang girlfriend na ULIT kita," inirapan ko siya sa kabila ng nanlalabo kong paningin.

"Dream on, Adi..." galit pa rin ako sa'yo.

Galit ako dahil hindi mo ako hinayaan samahan ka noon. Galit ako dahil nagdesisyon ka para sa ating dalawa. Galit ako kasi...kasi pinaniwalaan ko ang mga sinabi mo noon.

"What's wrong?" masuyo nitong tanong at saka pinunasan ang basa kong pisngi.

"Masaya ka ba sa ginawa mo noon?" kumunot ang noo niya.

"May magandang naidulot ba ang pag-alis mo noon na hindi mo sinasabi sa akin ang kalagayan mo?" nag-iwas siya ng tingin bago bumuntong-hininga.

"Yes..." I scoffed.