Endless Love (Amity Series #1) UNEDITED

Chapter 42

Napatakip ako sa mga mata dahil sa liwanag na sumalubong sa pagmulat ko.

"She's awake," nagsilapitan sa akin ang aking pamilya at mga kaibigan. Narinig ko pang tinawag ni Mama ang Doktor para sabihin na gising na ako.

"How are you feeling? I'm glad you're finally awake, sis. " marahan akong niyakap ni Kuya at sumunod din si Ate Gen.

"Wa...w-water," inabutan ako ng tubig ni Zyren at saka ako dahan-dahang inupo para makainom ng maayos.

"W-what happened? Where's Adi---" kusa rin akong napatigil sa pagsasalita ng maalala ang mga sagutan namin.

"It's okay..." hindi ko namalayan ang mga luhang dumaloy mula sa aking mga mata kung hindi pa ito pinunasan ni Mommy.

"Y-you...knew?" tanong ko. They nodded in unison. Sinabi sa kanila ni Adriel? Ganun na ba siya kapursigido makipaghiwalay sa akin?

"He told us and left to U---"

"Aiden!" Mom hissed.

"Mom? She needs to know! Adriel flew--"

"It's not the right time for this---"

"It is, Mom. He fucking left her knowing that she's pregnant! How could that fucker---"

"Language, young man..." dad finally spoke.

"What...what are you talking about?" Did I heard it right? Pregnant? Who...

"I-im pregnant?" my voice is shaking. Kumunot ang noo nila ngunit tumango din.

Fuck...this isn't real.

"You...don't know?" umiling ako at napahagulgol sa isipin na may bata sa aking tiyan.

"You're 8 weeks pregnant, Donna. Muntik na...makunan ka dahil na rin siguro sa stress but we're glad the baby make it..." napailing ako, hindi matanggap ang kanilang mga sinasabi.

Hindi pa ako pwede mabuntis. I don't know how to be a good mother! I have so many dreams to reach! Lalo na at...

Wala si Adriel sa tabi ko.

"Don't stress yourself too much, Donna. It's bad for the baby. For now, you should rest..." wala na akong nagawa ng iwan nila ako para makapagpahinga.

Nasa malalim akong pagiisip ng bumukas ang pinto at sumilip ang ulo ni Perse.

"Can I talk to you?" he said in a low tone. I nodded kaya nagpatuloy ito sa pagpasok at isinara ang pintuan.

"Donna---"

"He left?" putol ko sa kaniya.

He sighed and massaged the bridge of his nose.

"Puta, tatanda ako ng maaga sa kunsomisyon..." I heard him whispered. I can't help myself to leered at him.

"Umalis ka na nga!" taboy ko. "Wala naman akong mapapala sayo," I rolled my eyes.

"Wow, ha? Bakit parang ako nakahit and run sayo?" kumunot ang noo ko saka tumitig sa kaniya.

"Hit and run?" he tsked.

"Nakabuntis at tumakbo! Hindi porque magkamukha kami ng siraulo'ng kambal ko, 'e, pareho kami! Ipaglalaban ko ang ginawa ko kahit bata pa kami!" tinapik nito ang kaniyang dibdib.

"Oh? Anong pinaglalaban mo? Nakabuntis ka din ba?" he frowned.

"That's my problem, Donna baby!" he whined like a freaking child! "Hindi niya ako gusto! Paano ako makakahome run, 'e, hindi ko nga makausap ng maayos..." he ruffled his hair and sighed again.