Wicked Angel (Part Two) The Truth Untold

CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY ONE

AUTHOR’S NOTE : And yes! It's me not you! I'm sorry for this late update. Miss ko pindutin 'PUBLISH' bottom HAHAHA. I know I know nagsasawa na kayo sa bawat sorry ko dahil lagi namang late ang update ko, 'wag kayong mag alala... AKO RIN HAHAHA.

-TATASHART💜

CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY ONE
(Story Behind)

Angel's point of view

Marami na akong pinagdaanan. Makikita mo 'yon kung sino ako ngayon. Every wound that leave a scars, every pain that paint in my heart nababakas sa pagkatao ko.

Me, myself and I. Selfishness embrace my whole heart, body and soul. Wala akong pakialam sa iba basta okay ako, okay na  'yon. Me before the other.

Natuto akong lumaban. Nakatatak sa isip ko na kailangan sa bawat oras walang makakasakit saakin, hindi na kailanman mauulit ang nangyari dati at dapat kaya ko ang sarili ko.

Hindi rin mabilis nakukuha ang tiwala ko. Dadaan muna sila sa pagsubok na gawa gawa ko bago ko 'yon kusang ibagay sa ibang tao. I don't trust that easily.

They say, I have a angelic face but having a devil thought. Well, that's true. Kung nakangiti ako sa harap mo, sa kaloob looban ko pinapatay na kita sa isip ko.

Ibang iba ang paniniwala ko sa kumpara sa iba. Magiging malakas lang ako kung wala akong prinoprotektahan. Dahil kung may prinoprotektahan ako? May inaalala ako, mahina ako.

Natawa ako.

Pero 'yang paniniwalang pinanghahawakan ko sa kalahati ng buhay kong nabubuhay sa mundo biglang nawala sa isang iglap.

"Hoy! Angel! Dali na sumali ka na saamin! Ang pangit mo kabonding!" ngusong usal ni Gaio saakin.

"Mamaya na! Nagd-day dream pa ako!" tanggi ko.

"Si Chad nga sumali tapos ikaw? Hindi? Anong trip mo ah? Magpapasuyo ka kay Chad na nang away sayo?" mapanuksong saad ni Gaio.

Mabilis naman na sinipa ko siya sa paa.

"Gago! Hindi!"

"Sus!"

"Gaio! Isa! Kapag hindi ka tumigil babatukan kita!"

"Kunwaring galit pero nagpipigil na ngumiti!" asar niya pa bago tumakbo ng mabilis papalayo saakin.

Nang nakalayo na siya ay doon ko pinakawalan ang ngiting kanina pa gustong kumawala sa labi ko.

Ayokong sumali dahil gusto kong panoorin lang silang lahat na naglalaro mula rito sa kinatatayuan ko.

Pinanood ko silang lahat na parang batang naglalaro sa pool ng taya tayaan. Ang rule ng laro ay ulo ang tatayain at kung ilulubog mo ang ulo mo sa tubig hindi ka niya pwedeng tayain.

Natawa ako nang naging taya si Cole at tinataya niya si Gaio na inilubog agad ang ulo sa tubig. Mas natawa ako nang binantayan ni Cole si Gaio. Nang umahon ang ulo ni Gaio mula sa tubig dahil mukang naubusan na 'to ng hininga, malakas na pinalo ni Cole ang ulo ni Gaio sabay sigaw ng...

"Tag!"

Lahat sila ay agad na nagsitakbohan papalayo kay Gaio na siya ng taya.

Magiging malakas nga ba ako kung wala akong prinoprotektahan? Hindi. Mukang maling mali ang paniniwala kong 'yon dahil naging mas malakas ako nang ginusto ko silang protektahan.