Mula noon, Hanggang ngayon (BiaMi)

33

***

Bianca's Pov

"I'm the star that will always wait for you, and when you come and stay for a while, we complete each other, but then you will never stay, never"

Days have passed mula nung umalis siya. Nandito ako sa bahay namin sa Taguig naka upo lang tapat ng swimming pool. Maybe she's right, I'm the moon that never stays. Pero mahal ko siya, sobra. What happened that day was a mistake. My eyes betrayed me tears fell down, again.

I don't like ashtine, kung ano man yung nangyare samin ni ashtine was a mistake, everything about her was a mistake. Inaamin ko nagpabulag ako sa panandaliang saya na naramdaman ko sakanya, at mali yon, and i know it's too late na ngayon ko lang narealize lahat. Kung kailan wala na yung mahal ko, kung kailan pagod na siya.

ANG TANGA MO BIANCA!!! BAKIT MO HINAYAAN NA MAWALA YUNG TAO NA LAGING NANDYAN SA TABI MO!!! BAKIT MO HINAYAAN NA MAPAGOD SIYA!!!

I saw mom walking towards my direction, "anak kain na tayo ng lunch" I didn't look at her pero ramdam ko na nasasaktan siya. "anak halika na, dalawang araw kana jan" aya ni mom then pinunasan yung luha ko.

She's right, two days have passed mula nung umalis si yumi, at two days narin akong nakaupo dito sa tapat ng swimming pool. Hindi nakain, walang kinakausap at alak na yung dumadaloy sa katawan. Nahihiya akong kausapin sina mom, kasi they had to go home and be with me, hindi sila napasok sa work dahil nag aalala sila sakin. This is all my fault.

Lumuhod si mom sa harap ko at kinuha yung alak sa kamay ko, then she held my hand, "Anak, hindi kami galit, oo nasasaktan din kami pero alam kong may dahilan ka kung bakit mo nagawa yon, pero anak kung wala kang dahilan at nabulag ka lang, iintindihin namin"

Lalo akong naiyak, I looked at her at naiyak narin siya, I hugged her, "I'm sorry..." she caressed my back, "...I was blinded" hikbi ko, "...but I love yumi, sobra" mas humigpit yung yakap ni mom. "Shh... alam ko anak, alam ko" "tahan na, let's go kumain na tayo"

Inalalayan ako ni mom papasok ng bahay hanggang sa pag upo ko. Hindi nakibo si dad, I guess siya yung galit. I looked at his face pero walang expression, he looks calm pero alam ko galit siya. Hindi na ako nagsalita at kumain nalang kami. After eating umakyat na ako sa room at inayos yung sarili ko.

I took a break muna from ppop at pinayagan naman ako ng management, gusto ko sila tanungin kung ano mangyayare kay yumi, but ayokong masaktan dahil baka sabihin nila hindi na siya babalik. Tungkol kay ashtine, I talked to her for the last time, with mom and dad, at tinapos ko kung ano man yung meron samin.

She was sorry for ruining my relationship with yumi, pero bago pa siya makapag explain umalis na agad kami. And ngayon I guess hindi rin siya naattend ng rehearsals or nag quit na siya.

Everyone knew kung ano nangyare, at galit silang lahat lalo na kay ashtine i guess sakin din. For sure nag aalala rin para kay yumi, dahil wala siya dito at umalis siya ng walang paalam.

I tried contacting her, I tried viewing her Instagram, twitter, Facebook, everything pero wala. I tried calling tito and tita pero ang sinasabi lang nila okay si yumi, kahit alam kong hindi. Nahihirapan na ako, pero this is all my fault.

Pinikit kona yung mga mata ko at natulog nalang.

~~

"Love wake up kana, nag luto ako breakfast"

I opened my eyes and right here, right in front of me, is an angel, ang ganda talaga ng girlfriend ko. Instead of standing up, hinila ko siya pahiga sa kama, now I'm hugging her. "I'm so lucky to have you" bulong ko sa may bandang tenga niya.

"No, I'm the one who's lucky" sagot ni yumi, "No! I am dahil sobrang caring, loving, understanding lahat na ng may -ing sa dulo ikaw, kaya I'm lucky" sagot ko para wala na siyang angal "fine you win, pero breakfast na tayo please" makaawa niya.

Tumayo na siya at tinignan ako pero nag pout lang ako asking for a kiss, nag lean forward siya and gave me her sweet passionate kiss.

~~

"Anak dinner na"

Of course, it's all a dream, a good dream, the best I can say. Pero wala na, wala na yung taong kasama ko sa panaginip na yon, wala na yung tao na sobrang ginagawa yung best para ipagluto ako, wala na yung tao na handang magsakripisyo para sakin, wala na yung tao na nagpapakapuyat para lang sabayan ako matulog.

"Anak, papasok ako ha"

I wiped my tears when mom came and sat beside me. "Why anak what happened?" tanong ni mom, "I had a dream a really good dream, we were so happy, and sa panaginip ko, I'm telling her how lucky I am to have her, pero..." tears fell, "...pero sinayang ko" mom hugged me.

Hindi na ata mauubos tong luha sa katawan ko. "Tahan na anak, I'm here" her presence somehow makes me feel better. Naisip ko nanaman si dad, "mom galit po ba si dad sakin?" I asked, if he's mad, I'll talk to him, ang hirap na ganto kami.

"He is, but ako na bahala kumausap sakanya, I'm sure maiintindihan niya" sagot ni mom, "Ako nalang po kakausap kay dad" sabi ko kay mom, "sige anak pero kung galit parin siya after mo mag explain hayaan mo nalang muna" I nodded in response. Naghilamos muna ako then bumaba na kami ni mom.

"Dad..." pang basag ko sa katahimikan namin, but he cut me off, "Mamaya na nasa harap tayo ng hapagkainan" sagot niya, wearing his serious face and cold tone. I hate this, but it's my fault. Mine.

After eating bumalik na ako sa room dahil bago pa kami matapos kumain umalis na si dad. Nandito na ulit ako sa room and nakikita ko si dad sa tapat ng swimming pool, same spot as mine. May hawak siyang baso na ang laman is for sure alak.

Bumaba na ako at tumabi sakanya, I grabbed the beer next to him and drank it. I took a deep beath, sana maintindihan ako ni dad, I was about to speak...

"Hindi ako galit anak, kung yun ang sinabi ng mom mo..." I looked at him pero sa pool siya nakatingin.

"...nasasaktan ako dahil nagkakaganyan ka, kayo ni yumi, at pakiramdam ko may mali akong nagawa sa pagpapalaki sayo, dahil..." tears fell from my eyes.

"baket anak? Anong nangyare? Akala koba mahal mo si yumi" tanong ni dad pero nakatingin parin siya sa pool, Nakita kong pinunasan niya yung muka niya using his right hand. He's crying. Because of me.

Bakit parang mas masakit makita pag tatay mona yung naiyak. I'm not used to seeing my father cry, i never saw him cry.

"I was wrong dad alam ko naman po yon, nabulag po ako sa panandaliang saya na binigay ni ashtine, at hindi ko napansin na nandyan si yumi, Nawala ako" paliwanag ko habang naiyak.

"Gusto mo ba si ashtine?" tanong ni dad, now he's looking at me, ang sakit na nakikita kong naiyak si dad.

"No, I just liked the happiness na naramdaman ko sakanya-" "bakit hindi kana ba masaya kay yumi?'

"Masaya ako kay yumi dad, sobra, she did nothing wrong, everything was on me, kasalanan ko lahat... walang ibang ginawa si yumi kundi pasayahin at mahalin ako pero hindi ko yon napansin, ang napansin ko lang yung kaligayahan na panandaliang pinaramdam ni ashtine" paliwanag ko.

"Okay... I understand, come here" then he opened his arms para yakapin ko siya, so I did. "I'm sorry dad... sorry" sabi ko hugging him, "Stop crying na, I told you I'm not mad, nasasaktan ako" sagot niya.

Nag usap lang kami ni dad, tungkol sa iba't ibang bagay para siguro gumaan pakiramdam ko. I looked at my phone and it's 11pm, I saw mom walking towards us.

"Are you two done talking?" ngumiti lang kami in response, "Let's go inside na, let's watch movie?" tumango kami ni dad at pumasok na sa loob.

Now I want to talk to fat, alam kong sakanya nagsasabi si yumi. I just hope hindi siya galit at sana maintindihan niya ako.

——————————————— 🌙