Mula noon, Hanggang ngayon (BiaMi)

59

***

Yumi's Pov

Hindi ko siya pinansin at hinawakan na yung handle ng pinto...

"Please?"

Napairap nalang ako at pilit na hinarap siya, she said please and that sounded desperate, I can't ignore that. Deretso lang akong nakatingin sa mga mata niya nag aantay kung anong susunod na lalabas sa bibig niya, hanggang sa makalabas narin ng restaurant sina fat at heart.

"What's going on?" tanong ni heart at pumagitna samin ni ashtine, well medyo malayo naman si ashtine samin ni bianca.

"I don't know, she's not saying anything" inip kong sagot kay heart at akmang tatalikod na, "pwede koba kayo makausap?" bigla niyang sabi kaya humarap na ulit ako.

"sino? Yung kotse? Yung damo? Yung upuan?" sarkastiko kong tanong habang tinuturo isa isa yung mga binanggit ko, "kayo ni bianca" sagot niya at humakbang na palapit samin.

"No! don't. jan ka lang" bigla kong sabi nung hahakbang na ulit siya, tumigil din naman agad siya at tinignan ako, "gusto mo kami makausap ni bianca? Baket?" tanong ko "para san pa?" dagdag kopa na ikina tungo naman niya.

I mean anong point? Ilang taon na ang lumipas at ang dami ng nangyare, at makalipas ang ilang taon na yon ngayon niya lang kami kakausapin?

"Hey" sabi ni fat at hinawakan yung braso ko, nabaling naman sakanya yung atensyon ko dahil naputol na ata dila ni ashtine.

"You can forgive-" "but I can't forget." Pagputol ko kay fat, "but you CAN forgive" sabi ulit ni fat at may diin pa yung 'can' napairap nalang ako dahil tama si fat, at sinabi ko din yon dati, I can forgive her but I can't forget.

Tinignan ko ulit si ashtine pero nakatungo parin siya, "fine, pero sa rehearsals na tayo mag usap" tumunghay naman agad yung ulo niya, then I saw happiness in her eyes. Nagpaalam na kami kay fat at heart at sumakay na kami ng kotse ni bianca.

"hindi mo manlang ba tatanongin kung ano opinyon ko?" sabi ni bianca pagkapasok namin ng condo. "yan ba nasa isip mo kanina kaya hindi mo ako kinikibo?" tanong ko pabalik sakanya, dere deretso lang siyang naglakad hanggang sa living room at doon naupo.

"I'm sorry love nadala lang ako kanina, why ayaw moba siya kausapin?" tanong ko at lumuhod na sa harap niya holding her hands, "hindi mopa kaya?" tanong ko ulit pero nakatingin lang siya sakin.

"Kung hindi mopa kaya love okay lang naman I understand" sabi ko then she looked at me, "bakit kaya mona siya kausapin? Bakit kaya mona siya patawarin? Ano ganon lang kadali yon?" sunod sunod niyang tanong.

"Love hindi naman madali magpatawad eh. alam mo at some point kahit wala siyang ginagawa natutunan ko siya patawarin because of you, I saw kung paano ka naghirap and kung paano ka nageffort to earn my trust at kahit papano nakita kona ganyan din yung gagawin ni ashtine at nakita ko din na sobra kang nag sisisi sa ginawa mo at kanina when I saw ashtine's eyes, nakita kona sobrang siyang nagsisisi, same eyes with you nung mga panahon na kakabalik ko palang"

Sana naiintindihan ni bianca yung point ko, hindi naman kasi talaga madali magpatawad, pero mahirap kasi na nagkikimkim ng galit, saka hindi naman porket pinatawad mona, pwede na kayo bumalik sa kung ano kayo noon, unless gusto mo.

"Love?" tawag ko sakanya, she's spacing out, "are you okay?" tanong ko ulit, "buong buo yung tiwala mo sakin, pero ako wala akong tiwala sa sarili ko, and natatakot ako na baka masira ko yung tiwala mo" sagot niya, I held her chin para makita ko muka niya at nang gigilid na yung luha niya.