If you were Park Jimin and Min Yoongi offered you a relationship, knowing that he's married, would you agree because he left you with no choice or because of something else?
Date Created: April 10, 2021 at 03:00 AM
Date Published: April 11, 2021 at...
"S-Sorry! Hindi ko sinasadya! Uhm, takot kasi ako sa dilim." saad ko habang nakayakap ng mahigpit kay Yoongi. Ewan ko ba. Takot ako sa dilim at hindi ko alam o maalala kung bakit.
Marahan niyang hinaplos ang buhok ko at hinalikan ang nuo ko. Napangiti ako kahit papaano at nawala ang takot ko sa ginawa niyang iyon.
Lumalakas ang ulan sa labas at may pangilan-ngilang kulog din ang maririnig kaya lalong humihigpit ang hawak ko sa kanya at ng oras na hindi ko na alam ang gagawin ko para mawala ang takot ko ay niyaya niya ako pumunta sa kwarto ko habang hawak niya si Suga at ginaguide kami ng ilaw ng cellphone niya.
"I don't know if this will help but do you want to do what my twins does everytime they're afraid of the storm?"
Nagaalangan man ngunit tumango pa rin ako. Malay ko ba kung effective.
Binigay ko sa kanya ang flashlight na pinapakuha niya sa akin at makalipas ang ilang oras ay tuluyan ng nawala ang takot ko at panay na ang tawa ko. Nagpapaligsahan kami ni Yoongi sa paggawa ng animal shadows at kung minsan ay may pahapyaw na pag boses bata pa kami at kaunting describe kung sino o anong ginagawa ng napili naming ishadow na hayop.
Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko nangyari na ito dati.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Deer!" hula ni Yoongi sa shinape ko na shadow.
"Engk! Mali!" natatawa kong tugon.
"What? That's a deer!" hindi makapaniwalang saad nito.
"No, it isn't! This is a moose, Yoongi. Moose!" bigay diin ko habang tumatawa. Sa sobrang hindi siya makapaniwala sinearch niya yung hayop na sinasabi ko at muling tumingin sa kamay kong naka korte pa rin para sa shadow at bumuntung-hininga.
"Fine! You win!" nakanguso niyang sabi at tinapik ang bakanteng space sa tabi niya at agad akong tumabi duon. Kapwa kaming nakatingin kay Suga na tulog na tulog sa tabi ng cabinet ko.
"That was fun." nakangiti kong sabi habang nakasandal sa kanya.
"I'm happy that you aren't scared anymore." saad niya habang hinahaplos ang buhok ko, "Since when the storm made you afraid of it?"
"Hmm, I don't know. . Ikaw ba? Hindi ka takot sa ulan or kulog? Or may kinakatakutan kang iba?" tanong ko.
"Hmm. . I'm afraid of the buses." sagot niya kasabay ang isang malalim na buntung-hininga. Agad akong napatingin sa kanya.
"Bus? Bakit ka takot sa bus?"
"It happened on sixth grade. We were on a fieldtrip and unluckily my bus got hit by a truck and that made me almost died at a young age. According to my parents and my brother, I spent like what, uhm almost three months in the hospital so yeah."
