Dert Bebesi

yirmi yedi

Merhaba ;)

Garip bir gündü benim için. Dedim ki bari sonunu bölüm yazarak bitireyim keyfim yerine gelsin

Bölüm Nil'in anlatımından...

İyi okumalar!

~~~

10 gün sonra

"Neredeyse iki hafta oluyor, bende daha fazla sabır kalmadı. Bu hafta sonu geleyim bence." Beni değil kendini ikna etmeye çalışır gibi konuşuyordu.

"Bunu senden daha çok istediğimi biliyorsun ama sınavların bitmedi ki daha." Oflayarak kafasını geriye yatırdığında telefona dikkatle bakmayı sürdürdüm. Neye nasıl tepki verdiğini canlı olarak görüp öğrenmek ilk tercihim olurdu ama elimizdeki imkânların üst sınırı şimdilik görüntülü konuşmaydı.

"Sen gel o zaman? Nasıl çözüm, mis gibi değil mi?"

"Tuna'yı bırakamam," dedikten sonra ne diyeceğini anlayıp devam ettim. "Onu da al gel diyeceksin biliyorum ama bu aralar fazlasıyla huzursuz ve yabancı bir yere giderse bana işkence haline gelebilir bu durum."

"Fark ediyorum ben de halini, hatta neden olduğunu da soracaktım ama kaynadı öyle. Geçici bir şeydir diye düşündüğüm için çok üzerinde durmadım." Yüzünün hızla ilgili bir tavra bürünmesine gülümsedim. "Doğru düşünmüşsün, ciddi bir şey yok. Hatta aksine güzel şeyler oluyor."

"Neymiş o güzel şeyler?"

"Abimlerle vakit geçirmeye alışmaya çabalıyor, aralarındaki soğuk duvarların aniden yok olması afallamasına sebep oldu sadece. Aslında mutlu ama değişime adapte olamadı henüz." Bunu anlatırken yüzümdeki gülümseme silinmemiş aksine büyümüştü.

"Ve günlerdir bana bundan bahsetmedin çünkü..?" Son kısmı cevap bekler gibi uzattığında alt dudağımı ısırarak gözlerimi kaçırdım ama görüntülü konuşurken göz kaçırmak beklediğim gibi bir etki yaratmadığında yeniden ona baktım.

"Şimdi şöyle-..." diyerek açıklamaya girişmişken odamın kapısı aralandığında dikkatim dağıldı ve merakla oraya döndüm. Tuna olduğunu düşünsem de karşımda duran Demir abimdi.

"Peri? Tuna mı geldi?"

"Bu herif sana Peri mi diyor?" Ben Uras'a cevap veremeden abim sertçe homurdandığında yutkundum.

Abim ismimin Peri olması için diretip o savaşı kazanan kişiydi. Annem başına 'Nil' eklese de sonuçta yarısının telif hakkı Demir abimdeydi. Ben bildim bileli de Peri konusunda bir tık hassastı. Diğer abilerimin bile çok nadiren kullandığı ismi Uras'tan duyması çok da iyi olmamıştı.

Uras'a yapmam gereken açıklamadan kaçtığıma sevinemeden daha kötü batmıştım.

Sevimli olduğunu umduğum bir gülümsemeyle abimin gözlerinin içine içine baktım. "Demesin mi? Adım sonuçta..."

"Adın Nilperi, çok istiyorsa tamamını söylesin. Sinirimi bozmasın benim, zaten ortadan yok oldu bir anda o günden sonra."

Göz ucuyla telefona bakmaya çalıştım. Uras hafifçe büyüyen gözleriyle ekrana bakıyordu. Bu haline kahkahalarla gülmek istesem de bunu yaparsam ikisinin de beni keseceğini düşünerek vazgeçtim.

"Abi konuştuk ya, Ankara'da olduğunu söyledim size."

"Mesafe ilişkisi sevmem demiştim ben de."

"Evet, o yüzden Uras'ı sana ayarlamaktan vazgeçtim kendim sevgili oldum. Hiç stres yapma yani."